Mi Último Adiós - Marco Antonio Solis

He venido desde allá

Donde la necesidad

Te endurece el corazón

Reclamando la razón

Donde hay mentes que exterminan

Palabras que contaminan

Para siempre una ilusión

Hoy aquí bajo este sol

Otro aire otro país

Donde mucho tiempo atrás

Fue mi origen, mi raíz

Mas también y por desgracia

Me enfrento a la burocracia

Que me hace la vida gris

Mas caminare con buena voluntad

Y con amor dando siempre lo mejor

Entre hermanos de esperanza

Cobijados de confianza

Calmaremos el dolor

Y luchare

Nadie lo puede evitar

Y mi intención la conoce solo Dios

Que mis hijos mas pequeños

Vean realidad mis sueños

Después de mi ultimo adiós

«Pregunte un día al cielo

Cuantos caminos existen

Para encontrar por los mios

Un pedacito de suelo

Donde podamos llenarnos de calor

Y de alegrías.

Donde podamos ser

Algo, algo mas que fantasías

Mas el cielo no esta lejos

Como antes lo pensaba

Lo descubrí en ese viento

Que adelante me llevaba

Pues si fui por mil caminos

Y al no perder el aliento

Supe entre mis sentimientos

Que era Dios el que soplaba

ik kom daar vandaan

waar de behoefte

het verhardt je hart

aanspraak maken op reden

waar geesten zijn die uitroeien

woorden die vervuilen

voor altijd een illusie

Vandaag hier onder deze zon

een andere lucht een ander land

waar lang geleden

Het was mijn oorsprong, mijn wortel

Maar ook en helaas

Ik heb te maken met bureaucratie

Wat maakt mijn leven grijs

Maar ik zal lopen met goede wil

En met liefde altijd het beste geven

Tussen broeders van hoop

beschut in vertrouwen

We zullen de pijn verzachten

en ik zal vechten

niemand kan het vermijden

En mijn bedoeling is alleen bekend bij God

dat mijn jongste kinderen

zie mijn dromen uitkomen

Na mijn laatste afscheid

"Vraag een dag aan de hemel

hoeveel paden zijn er?

Om voor de mijne te vinden

een klein stukje aarde

Waar we ons kunnen vullen met warmte

En van vreugde.

waar we kunnen zijn

Iets, iets meer dan fantasieën

Maar de hemel is niet ver

zoals ik eerder dacht

Ik ontdekte het in die wind

wat leidde me?

Nou, als ik duizend manieren zou gaan

En door niet op adem te komen

Ik wist tussen mijn gevoelens

Dat het God was die blies