Do Not Dissolve Me - Manuscript Alli

Не растворяй меня, на расстоянии минут

Не омрачай меня, нам важно, задержатся тут

В пучине льда колкого, в миг замерзших секунд

Я обернусь лучом горячим, что топит на луп

Не растворяй меня, на расстоянии минут

Не омрачай меня, нам важно, задержатся тут

В пучине льда колкого, в миг замерзших секунд

Я обернусь лучом горячим, что топит на луп

Свобода мысли моей, не мыслима ей

Я закрываю дверь теперь, но оставляю щель

Сердцем у края петель, капелью по крыше, в апрель

Случай несущий, поверь, катится раз в жизни, эй

Каплей в глубине морей, смотри в эти глаза смелей

Каверзно верить не лень и ведать насущный нам день

Страху нет места, прозрей, сомнения пустив на мель

Дай мне сгореть ты в этом, лаская градом летним

Кишат просторы где, паленным кислородом, редким

От судьбы не быть беглым, в стаи в ладан не верим

Небом больным я буду, бомбы бомбить, бредив этим

Слетали пломбы да бы, с плода, что стал тут запретным

Да бы сплетались воедино фразы, ты приметил

Медиумозным кто прогнозом на вертел маним

В крике души не рушим, на бипиемах такта, сын

С серий атак с Петрограда, твой титул стал нулевым

След оставляя морщинам, после костей, колесим

Чёртов плебей, забей стиль, открыв чертоги наших сил

Пора нам править подошла, пока ты слезки лил

(а) (аха)

(Пока ты слезки лил)

Не растворяй меня, на расстоянии минут

Не омрачай меня, нам важно, задержатся тут

В пучине льда колкого, в миг замерзших секунд

Я обернусь лучом горячим, что топит на луп

Не растворяй меня, на расстоянии минут

Не омрачай меня, нам важно, задержатся тут

В пучине льда колкого, в миг замерзших секунд

Я обернусь лучом горячим, что топит на луп

Los me niet op, op een afstand van minuten

Overschaduw me niet, het is belangrijk voor ons om hier te blijven

In de afgrond van stekelig ijs, in een moment van bevroren seconden

Ik zal veranderen in een hete straal die verdrinkt in de lus

Los me niet op, op een afstand van minuten

Overschaduw me niet, het is belangrijk voor ons om hier te blijven

In de afgrond van stekelig ijs, in een moment van bevroren seconden

Ik zal veranderen in een hete straal die verdrinkt in de lus

De vrijheid van mijn gedachte is voor haar ondenkbaar

Ik sluit de deur nu maar laat een gat

Met een hart aan de rand van de scharnieren, een druppel op het dak, in april

De koffer draagt, geloof me, hij rolt maar een keer in je leven, hey

Een druppel in de diepten van de zeeën, kijk stoutmoedig in deze ogen

Het is lastig om te geloven dat het niet te lui is en onze dagelijkse dag kent

Er is geen plaats voor angst, helder zien, twijfels aan de grond zetten

Laat me je hierin verbranden, terwijl ik de zomerhagel streel

De vlakten wemelen waar, met verbrande zuurstof, zeldzame

Ren niet weg voor het lot, we geloven niet in wierook in kuddes

Ik zal een zieke lucht zijn, bombommen, er enthousiast over zijn

Vullingen vlogen eraf, jawel, van de foetus die hier verboden werd

Ja, als de zinnen met elkaar verweven waren, heb je gemerkt

Mediamiek wie voorspelt een spies manim

In de roep van de ziel vernietigen we niet, op beats van tact, zoon

Met een reeks aanvallen vanuit Petrograd is je titel nul geworden

Een spoor achterlatend naar rimpels, na de botten reizen we

Verdomme plebejer, vergeet de stijl, het openen van de zalen van onze strijdkrachten

De tijd is gekomen voor ons om te regeren, terwijl jij huilt

(a) (aha)

(Terwijl je tranen vergiet)

Los me niet op, op een afstand van minuten

Overschaduw me niet, het is belangrijk voor ons om hier te blijven

In de afgrond van stekelig ijs, in een moment van bevroren seconden

Ik zal veranderen in een hete straal die verdrinkt in de lus

Los me niet op, op een afstand van minuten

Overschaduw me niet, het is belangrijk voor ons om hier te blijven

In de afgrond van stekelig ijs, in een moment van bevroren seconden

Ik zal veranderen in een hete straal die verdrinkt in de lus