The World Is Not the Same - Manuscript Alli, Bumaje

На распутье двух дорог, между адом и раем

Между богом и дьяволом, жизнь сулила тайны

Он засыпал, в холодной коммуналке

Советского типа, стены, впитывали силы

Кому то нравилось, туманом покрытые улицы

Кто-то остался здесь, кого-то кинули насильно

Всё это видел он, глазами ребенка

Как подкожно, въедалась двуликая злоба

Прожитых людьми годами и сколько б не гадали

Не фильмы на экранах, а только из реали

Все это он впитал и понял, что нужно выбираться

Из мест где всем наплевать, солнце вставало

Только во снах, откуда эти пятна на теле?, (а)

И что такое страх?, вопросы, вопросами,

Но жизнь обрастала грубостью, глупостью, тупостью

И шла под откос, одни имели козыри в рукавах

Отличаясь достатком, косые взгляды, с глупым осадком

Он терялся в этом обществе, а жить так хочется

Ровняясь на большинство, стал подобием волчьим

Разгоревшиеся пламя ссор с отцом, гнилые упреки

Гордый, за то что сильней, дорога в аэропорт

Уйма длинных платформ, перед глазами дом

И душевный стон и, видимо мир уже не тот

Наивно полагает что, достигнешь самих высот,

Но порой, простая истина, чистая словно хрусталь

Сложит механизм в целую деталь

Видимо, мир, уже не тот, наивно полагает что

Достигнешь самих высот, но порой

Простая истина, чистая словно хрусталь

Сложит механизм в целую деталь

И видимо, мир, уже не тот, наивно полагает что

Достигнешь самих высот, но порой

Простая истина, чистая словно хрусталь

Сложит механизм в целую деталь

Истина неистова, но он вопреки продолжал

Не продавая душу, стальной держать оскал

Город молчал и по ночам белым рыдал

Кидаясь градом в стужу, изнутри нутро обогревал

И не было преданных вовсе, только те кто предавал

В пелене таинства, time веял пороки сердцам

Его вакцина храм, не преступный по шагам

Сосед соседским ушам, что-то про него шептал,

А он идя с искусством был преданный холстам

Желал делится светом там, с миром и сам

Готов был каждому быть братом, получая по кистям

Протягивая слабым их, людей любя не предавал

Сытый грязным миром был, но рукава не опускал

Плохое отпускал и знал угодно так богам

На благо колдовал, боясь горения, ведь там

Нет конца мучениям и, море соли по щекам

Он все отлично понимал и оставлял день неизменным

Дело имея с куренем, с ладаном и предпочтением

В омуте зла бесконечном, оставаться человечным

Лежа над полом ледяным, под пледом клетчатым

(наши знания превратили нас в циников)

Видимо, мир, уже не тот, наивно полагает что

Достигнешь самих высот, но порой

Простая истина, чистая словно хрусталь

Сложит механизм в целую деталь

И видимо, мир, уже не тот, наивно полагает что

Достигнешь самих высот, но порой

Простая истина, чистая словно хрусталь

Сложит механизм в целую деталь

Op het kruispunt van twee wegen, tussen hel en hemel

Tussen god en duivel beloofde het leven geheimen

Hij viel in slaap in een koud gemeenschappelijk appartement

Sovjet-type, muren, absorberen kracht

Iemand vond het leuk, met mist bedekte straten

Iemand bleef hier, iemand werd met geweld gegooid

Hij zag het allemaal door de ogen van een kind

Zoals subcutaan at twee gezichten boosaardigheid

Jarenlang door mensen geleefd en hoeveel zou ik niet raden

Geen films op schermen, maar alleen uit de werkelijkheid

Hij nam dit alles in zich op en realiseerde zich dat hij eruit moest

Van plaatsen waar het niemand iets kan schelen, kwam de zon op

Alleen in dromen, waar komen deze vlekken op het lichaam vandaan?, (a)

En wat is angst?, vragen, vragen,

Maar het leven was overwoekerd met grofheid, domheid, domheid

En ging bergafwaarts, sommigen hadden troeven in de mouwen

Onderscheiden door welvaart, zijdelingse blikken, met een domme tocht

Hij was verloren in deze samenleving, maar hij wil zo graag leven

Nivellerend naar de meerderheid, werd de gelijkenis van een wolf

De laaiende vlammen van ruzies met de vader, rotte verwijten

Trots, omdat je sterker bent, de weg naar de luchthaven

Veel lange platforms, voor de ogen van het huis

En een geestelijk gekreun en blijkbaar is de wereld niet meer hetzelfde

Naïef gelooft dat je de hoogten zult bereiken,

Maar soms, een simpele waarheid, puur als kristal

Vouw het mechanisme in een heel deel

Blijkbaar gelooft de wereld, die niet meer hetzelfde is, naïef dat

Je zult de hoogten bereiken, maar soms

Simpele waarheid, puur als kristal

Vouw het mechanisme in een heel deel

En blijkbaar gelooft de wereld, die niet meer hetzelfde is, naïef dat

Je zult de hoogten bereiken, maar soms

Simpele waarheid, puur als kristal

Vouw het mechanisme in een heel deel

De waarheid is woedend, maar hij ging door ondanks

Houd een stalen grijns zonder de ziel te verkopen

De stad was stil en snikte wit 's nachts

Hagel in de kou gooien, van binnenuit opgewarmd

En er waren helemaal geen toegewijden, alleen degenen die verraadden

In de lijkwade van mysterie blies de tijd hartafwijkingen

Zijn vaccin is een tempel, geen crimineel in stappen

De oren van de buurman, fluisterde iets over hem,

En hij, wandelend met kunst, was toegewijd aan doeken

Ik wilde het licht daar delen, met de wereld en mezelf

Iedereen was klaar om een ​​broer te worden, borstels krijgen

Ze uitstrekken naar de zwakke, liefhebbende mensen verraadde niet

Ik had genoeg van een vuile wereld, maar ik liet mijn mouwen niet zakken

Hij liet het slechte los en kende de goden zo blij

Hij toverde ten goede, uit angst voor verbranding, want daar...

Er komt geen einde aan de kwelling en, een zee van zout op de wangen

Hij begreep alles perfect en liet de dag onveranderd

Omgaan met roken, wierook en voorkeur

Blijf in de eindeloze poel van het kwaad mens

Liggend boven de ijzige vloer, onder een geruite deken

(onze kennis heeft ons tot cynici gemaakt)

Blijkbaar gelooft de wereld, die niet meer hetzelfde is, naïef dat

Je zult de hoogten bereiken, maar soms

Simpele waarheid, puur als kristal

Vouw het mechanisme in een heel deel

En blijkbaar gelooft de wereld, die niet meer hetzelfde is, naïef dat

Je zult de hoogten bereiken, maar soms

Simpele waarheid, puur als kristal

Vouw het mechanisme in een heel deel