Trop tôt, trop tard - Manu Chao

Pendant que la pluie toutes les nuits

Te tape sur la tuile pas une goutte d’huile

Ne frappe au carreau

De ton povre vieux cerveau rouillé.

Tu sens le rance, le vieux chien mouillé

Tu sens venir l’automne et tu t’etonne

Des cheveux blancs, de tout ce temps

Tué a ne rien faire,

Quand t’enleve ton dentier

T’en veux au monde entier

T’en veux a tes amis

Tous ceux qui sont partis

Qui t’ont laissé tomber la Puisque demain sera deja comme si

C’etait hier, coquin de sort…

100.000 remords…

A se jurer de prendre le prochain train

Qui rentre en gare, et qui repart

Toujours trop tot pour un trop tard…

Et tu t’etonnes de tout ce temps

Tué a ne rien faire

Ta vie n’est qu’un petard mouillé

Et tes amis… mon povre cheri

Les mêmes copains…

Ceux qui comme toi n’ont pas bougé

Les memes vannes les memes virées

Les nouilles et la télé…

Et la frangine, a la cuisine…

Quand s’est triste a pleurer

C’est con a dire, mieux vaut en rire.

Toujours trop tot pour un trop tard…

Toujours trop tot pour un trop tard…

A se jurer de prendre le prochain train

Qui rentre en gare,

A se jurer de prendre le prochain train

Qui rentre en gare, et qui repart

Toujours trop tot pour un trop tard…

Toujours trop tot pour un trop tard…

Faute de mieux

Tu joue le grand jeu

Y’a plus d’amour dans ton foyer

Ta vie n’est qu’un petard mouillé

Que tu t’allume et tu te fume

Et tu t’etonne de tout ce temps

Gaspillé à t’ecouter parler

Tout seul, dans ton beau decor

Quand la paresse te tiens en laisse

Ta ta tristesse pour seule maitresse

Faute de mieux

Toujours trop tot pour un trop tard…

Toujours trop tot pour un trop tard…

Terwijl de regen elke nacht

Raak je op de tegel, geen druppel olie

Raak de diamant niet

Van je arme oude roestige brein.

Je ruikt ranzig, oude natte hond

Je voelt de herfst aankomen en je vraagt ​​je af

Wit haar, al die tijd

Gedood terwijl hij niets deed,

Wanneer u uw kunstgebit uitdoet

Jij geeft de hele wereld de schuld

Je geeft je vrienden de schuld

Al degenen die vertrokken

Wie heeft je in de steek gelaten omdat morgen al zal zijn alsof

Het was gisteren, schurk van het lot...

100.000 spijt...

Om te zweren de volgende trein te nemen

Wie keert terug naar het station en wie vertrekt?

Altijd te vroeg voor te laat...

En je vraagt ​​je al die tijd af

Gedood terwijl hij niets deed

Je leven is gewoon een nat vuurwerk

En je vrienden... mijn arme schat

Dezelfde vrienden...

Degenen zoals jij die niet zijn verhuisd

Dezelfde kleppen dezelfde trips

Noedels en tv...

En de zus, in de keuken...

Wanneer was het verdrietig om te huilen?

Het is dom om te zeggen, het is beter om te lachen.

Altijd te vroeg voor te laat...

Altijd te vroeg voor te laat...

Om te zweren de volgende trein te nemen

Wie keert terug naar het station,

Om te zweren de volgende trein te nemen

Wie keert terug naar het station en wie vertrekt?

Altijd te vroeg voor te laat...

Altijd te vroeg voor te laat...

Bij gebrek aan beter

Jij speelt het grote spel

Er is geen liefde meer in je huis

Je leven is gewoon een nat vuurwerk

Dat je zelf aansteekt en rookt

En je vraagt ​​je al die tijd af

Verspild aan het luisteren naar je praten

Helemaal alleen, in jouw prachtige omgeving

Als luiheid je aan de lijn heeft

Je bent je verdriet alleen voor minnares

Bij gebrek aan beter

Altijd te vroeg voor te laat...

Altijd te vroeg voor te laat...