Нас никто не будет ждать - Максим Заяц

В похмельное утро невыспанной тенью

Упал в силуэты картонных домов.

Еще один день без обид и волнений.

Еще одна ночь без надежд и без снов.

Гордо подставив крылья снегу -

Здесь все близко, рукой дотянись -

Мы по привычке взлетаем в небо,

Но почему-то падаем вниз.

Здесь - нас никто не будет ждать,

В бесконечной пустоте

Остается лишь лететь -

Туда, где дует ветер.

Мир – мир, придуманный для нас,

Разлетается в осколки –

Сколько их на свете.

В бокалах страсть и осколки обманов.

Мы пьем, не пьянея, но в том-то и трюк.

В маленьких окнах тусклых экранов

Мы видим взгляд, но не чувствуем рук.

Пустые фразы помимо воли.

Пустеет запас, и вот мы вновь

Смотрим кино с собой в главной роли -

То, где разум побеждает любовь.

Где - нас никто не будет ждать,

В бесконечной пустоте

Остается лишь лететь –

Туда, где дует ветер.

Мир – мир, придуманный для нас,

Разлетается в осколки –

Сколько их на свете.

Здесь каждая клятва убивает веру.

Чужая боль – бесконечный пустяк.

Любые чувства мешают делу.

И каждый мудрец – для кого-то дурак.

Финал, эпилог – ну и шут бы с ними.

Прежний герой будет сдан в утиль.

И в жизни появится новое имя,

А все до него обратится в пыль.

И – нас никто не будет ждать,

В бесконечной пустоте

Остается лишь лететь –

Туда, где дует ветер.

Мир – мир, придуманный для нас,

Разлетается в осколки –

Сколько их на свете.

In een katerochtend met een slapeloze schaduw

Viel in de silhouetten van kartonnen huizen.

Weer een dag zonder wrok en onrust.

Weer een nacht zonder hoop en zonder dromen.

Trots vleugels geven aan de sneeuw -

Alles is hier dichtbij, reik uit met je hand -

Gewoonlijk gaan we de lucht in,

Maar om de een of andere reden vallen we naar beneden.

Hier - niemand zal op ons wachten,

In de eindeloze leegte

Het enige dat overblijft is vliegen

Waar de wind waait.

De wereld is een wereld die voor ons is uitgevonden,

In stukken gebroken -

Hoeveel zijn er.

In glazen passie en fragmenten van bedrog.

We drinken zonder dronken te worden, maar dat is de truc.

In kleine vensters van schemerige schermen

We zien de ogen, maar we voelen de handen niet.

Lege zinnen tegen de wil.

De voorraad is leeg, en hier zijn we weer

Een film kijken met jezelf in de hoofdrol -

Waar de rede het wint van de liefde.

Waar - niemand zal op ons wachten,

In de eindeloze leegte

Het enige dat overblijft is vliegen

Waar de wind waait.

De wereld is een wereld die voor ons is uitgevonden,

In stukken gebroken -

Hoeveel zijn er.

Hier doodt elke eed het geloof.

De pijn van iemand anders is een eindeloze kleinigheid.

Alle gevoelens staan ​​in de weg.

En elke wijze man is een dwaas voor iemand.

Finale, epiloog - nou, de nar zou bij hen zijn.

De voormalige held wordt gesloopt.

En een nieuwe naam zal verschijnen in het leven,

En alles voor hem zal in stof veranderen.

En niemand zal op ons wachten

In de eindeloze leegte

Het enige dat overblijft is vliegen

Waar de wind waait.

De wereld is een wereld die voor ons is uitgevonden,

In stukken gebroken -

Hoeveel zijn er.