Мой герой - Максим Заяц

Что ж, мой герой, вот и встретились.

Как-то поник ты и телом обмяк.

Рядом с тобой годы и месяцы

Мы шли, ускоряя шаг.

Был полон сил ты, идей и веры,

Мир повернуть под себя был готов.

Самый правильный, всюду первый,

Дружил и жалел врагов.

Долго не виделись, где пропадал ты?

Мир без присмотра на грани войны.

Страны делят обиды и карты.

Людям герои нужны.

Стук топоров пробуждает плахи.

Люди живут в бесконечном страхе.

То, что зовется свободой, станет тюрьмой.

Ждать перемен или резать вены

В отблесках фар сквозь стекло на стенах

Мир слишком яркий и равнодушно прямой.

Мой герой... Мой герой…

Рыцарский шлем зарастает пылью,

Конь вороной затерялся в пути.

Что ж еще дать тебе?

Вот крылья.

Хочешь летать - лети.

Пусть и недолго полет будет длиться,

Люди оценят скорость и стать.

Каждому хочется, будто птица,

В небе бескрайнем летать.

Будут метели и яркость рассветов,

Компас смешает север и юг.

Подвиг прославят в песнях поэты…

Но что-то не рад ты, мой друг.

Ты не печалься, пусть станут былью

Дом и работа взамен мечты.

Кто-то уже примеряет крылья.

Просто другой, не ты.

Стук топоров пробуждает плахи.

Люди живут в бесконечном страхе.

То, что зовется свободой, станет тюрьмой.

Ждать перемен или резать вены

В отблесках фар сквозь стекло на стенах

Мир слишком яркий и равнодушно прямой.

Мой герой... Мой герой…

Мой герой... Мой герой…

Nou, mijn held, hier zijn we dan.

Op de een of andere manier zakte je in elkaar en werd je lichaam slap.

Naast jou jaren en maanden

We liepen sneller.

Je was vol kracht, ideeën en geloof,

De wereld was klaar om het over te nemen.

De meest correcte, overal de eerste,

Bevriende en beklaagde vijanden.

Lang niet gezien, waar ben je geweest?

Een onbewaakte wereld op de rand van oorlog.

Landen delen grieven en kaarten.

Mensen hebben helden nodig.

Het geluid van bijlen wekt het blok.

Mensen leven in eindeloze angst.

Wat vrijheid wordt genoemd, wordt een gevangenis.

Wacht op wisselgeld of snijd aderen door

In de reflecties van koplampen door het glas op de muren

De wereld is te helder en onverschillig direct.

Mijn held... Mijn held...

De helm van de ridder is overwoekerd met stof,

Het zwarte paard is onderweg verdwaald.

Wat kan ik je nog meer geven?

Hier zijn de vleugels.

Als je wilt vliegen, vlieg dan.

Laat de vlucht een korte tijd duren,

Mensen zullen de snelheid waarderen en worden.

Iedereen wil, zoals een vogel,

Vlieg in de eindeloze lucht.

Er zullen sneeuwstormen zijn en de helderheid van de dageraad,

Het kompas zal noord en zuid mengen.

Dichters zullen de prestatie verheerlijken in liedjes ...

Maar je bent niet gelukkig, mijn vriend.

Wees niet bedroefd, laat ze uitkomen

Thuis en werk in plaats van een droom.

Iemand is al vleugels aan het passen.

Alleen anders, jij niet.

Het geluid van bijlen wekt het blok.

Mensen leven in eindeloze angst.

Wat vrijheid wordt genoemd, wordt een gevangenis.

Wacht op wisselgeld of snijd aderen door

In de reflecties van koplampen door het glas op de muren

De wereld is te helder en onverschillig direct.

Mijn held... Mijn held...

Mijn held... Mijn held...