Детство - Максим Заяц

Детство давно позади, но все же

Часто мы так на детей похожи:

Все еще учимся жить и можем

Верить порой в чудеса.

Возраст не важен по идее,

Мы не стареем в самом деле.

Лишь за неделей бежит неделя,

Куда - я не понял сам.

А нам так нужно порою назад вернуться

В мир без больших забот.

Мы словно видим сон, и нельзя проснуться,

Но слышим - он нас зовет.

Туда где выше деревья и в старом сквере

Виден издали наших окон свет.

Там ждут и вечером не закрывают двери,

Но нас почему-то нет...

Дом новый пахнет бетоном и краской.

Двор весь усыпан листвой как в сказке.

Мир непрерывно меняет маски -

Скоро придет зима.

В школе все тихо и привычно,

Физика - "тройка", физра - "отлично".

И Ленка с девятого как обычно

Еще позвонит сама.

А нам так нужно порою назад вернуться

В мир без больших забот.

Мы словно видим сон, и нельзя проснуться,

Но слышим - он нас зовет.

Туда где выше деревья и в старом сквере

Виден издали наших окон свет.

Там ждут и вечером не закрывают двери,

Но нас почему-то нет...

Стали мы старше и поняли все же,

Что люди и страны очень похожи,

Герои, злодеи, принцессы тоже

и просто обычный люд.

Дела нормально и вроде все в порядке,

Дом и работа, любовь в остатке.

Так и написано в школьной тетрадке:

«Взрослые часто врут».

А нам так нужно порою назад вернуться

В мир без больших забот.

Мы словно видим сон, и нельзя проснуться,

Но слышим - он нас зовет.

Туда где выше деревья и в старом сквере

Виден издали наших окон свет.

Там ждут и вечером не закрывают двери,

Но нас почему-то нет...

De kindertijd is al lang voorbij, maar toch

We zien er vaak uit als kinderen:

Nog steeds leren leven en dat kunnen we

Geloof soms in wonderen.

Leeftijd maakt eigenlijk niet uit,

We worden niet echt oud.

Pas na een week loopt een week,

Waar - ik begreep mezelf niet.

En soms moeten we terug

Naar een wereld zonder grote zorgen.

Het is alsof we dromen en we kunnen niet wakker worden

Maar we horen - hij roept ons.

Waar de bomen hoger staan ​​en op het oude plein

U kunt het licht door onze ramen zien.

Ze wachten daar en sluiten 's avonds de deuren niet,

Maar om de een of andere reden doen we dat niet...

Het nieuwe huis ruikt naar beton en verf.

De tuin is bezaaid met bladeren als in een sprookje.

De wereld verandert voortdurend van masker -

De winter zal snel komen.

Op school is alles stil en vertrouwd,

Natuurkunde - "trojka", fizra - "uitstekend".

En Lenka vanaf de negende zoals gewoonlijk

Ze gaat nog een keer bellen.

En soms moeten we terug

Naar een wereld zonder grote zorgen.

Het is alsof we dromen en we kunnen niet wakker worden

Maar we horen - hij roept ons.

Waar de bomen hoger staan ​​en op het oude plein

U kunt het licht door onze ramen zien.

Ze wachten daar en sluiten 's avonds de deuren niet,

Maar om de een of andere reden doen we dat niet...

We werden ouder en begrepen allemaal hetzelfde,

Dat mensen en landen erg op elkaar lijken,

Helden, schurken, prinsessen ook

en gewoon gewone mensen.

Het gaat goed en alles lijkt in orde te zijn,

Thuis en werk, liefde in balans.

Zo staat er in het schoolschrift:

"Volwassenen liegen vaak."

En soms moeten we terug

Naar een wereld zonder grote zorgen.

Het is alsof we dromen en we kunnen niet wakker worden

Maar we horen - hij roept ons.

Waar de bomen hoger staan ​​en op het oude plein

U kunt het licht door onze ramen zien.

Ze wachten daar en sluiten 's avonds de deuren niet,

Maar om de een of andere reden doen we dat niet...