Все пройдёт - Mainstream One

Мы стали чужими, и в сердце лед, но все пройдет,

Все пройдет, все пройдет, все пройдет.

Теперь глазами другими видим полет,

И вечно тающий апрель мои крылья сорвет.

Мы просто стали чужими, не говори мне отныне

О своем скрине, не лепи меня больше из глины.

Если зима — это иней, но мои чувства немые,

Нехватка витаминов, как после амфетамина.

Меня разбила, сложить не сумела

Еле подвижное тело, тобой заболел я.

Как ни хотел бы, познал все пределы,

Растратил всю смелость, не признавал, что я слабый.

Хоть и поддался тебе первым,

А ты свежа, как качественный

Первый наш воздушный шар,

Теряет высоту от глупости твоих гипербол.

Помнишь, как размеренно тобой я мог дышать.

Наверное, нам стоило держать дистанцию

При встрече этой.

Наступит лето, а может, и не наступит

В моем сердце заработает таймер, счет уже на минуты.

Путаемся в проводах, синий, красный — выбирай.

Так отважно мы любили, а теперь не страшно.

Припев (Х2).

Теперь мы просто знакомые.

Разные комнаты.

Праздники, поводы для звонков с номеров зашифрованных.

Дыхание неровное, редкие встречи случайные,

А сердце все так же бьется отчаянно.

Встречаем мы не тех, не с теми я взял бы грех,

Сумел бы, за то, чтоб провести время

Вдали от всех.

Раньше хотели только выть, теперь с петель души не снять

Мне эти двери, и слова продолжают душить.

Больно, боязно, теперь кто из нас

Бросится в поиски нашей повести?

Где эликсир?

По нейронам

Бьем тревогу и скрываемся от обид.

Нарушенный аппетит,

Как ты, как ты, не понять,

Как же так, ты скрыла эти факты,

Не одна ты, кто-то рядом,

И мимо взгляды мимо взглядов… (Х4).

Припев (Х2).

We zijn vreemden geworden, en er is ijs in het hart, maar alles gaat voorbij,

Alles gaat voorbij, alles gaat voorbij, alles gaat voorbij.

Nu zien we de vlucht met andere ogen,

En de altijd smeltende april zal mijn vleugels afscheuren.

We zijn net vreemden geworden, vertel het me vanaf nu niet meer

Over je scherm, kneed me niet meer uit klei.

Als de winter vorst is, maar mijn gevoelens zijn stom,

Gebrek aan vitamines, zoals na amfetaminen.

Ze brak me, kon het niet neerleggen

Nauwelijks bewegend lichaam, ik werd ziek van je.

Hoe graag ik ook zou willen, ik kende alle grenzen,

Ik verspilde al mijn moed, gaf niet toe dat ik zwak was.

Ook al bezweek ik eerst voor jou,

En je bent zo vers als kwaliteit

Onze eerste ballon

Verliest hoogte door de domheid van je hyperbool.

Weet je nog hoe afgemeten ik kon ademen.

Misschien hadden we afstand moeten houden

Op deze bijeenkomst.

De zomer komt eraan, of misschien ook niet

Er gaat een timer in mijn hart werken, de telling is al minuten.

We raken in de war in de draden, blauw, rood - kies.

Zo dapper hebben we liefgehad, maar nu is het niet eng.

Koor (X2).

Nu zijn we nog maar kennissen.

Verschillende kamers.

Feestdagen, redenen voor oproepen van versleutelde nummers.

Ademhaling is ongelijk, zeldzame ontmoetingen zijn willekeurig,

En het hart klopt nog steeds wanhopig.

We ontmoeten niet degenen, niet met degenen die ik zonde zou nemen,

Ik zou, om tijd door te brengen

Weg van iedereen.

Vroeger wilden ze alleen maar huilen, nu kunnen ze hun ziel niet uit de loops halen

Deze deuren zijn voor mij, en de woorden blijven stikken.

Het doet pijn, het is eng, wie van ons nu?

Zal hij zich haasten op zoek naar ons verhaal?

Waar is het elixer?

door neuronen

We luiden alarm en verbergen ons voor wrok.

verstoorde eetlust,

Hoe gaat het, hoe gaat het, begrijp het niet

Hoe komt het dat je deze feiten hebt verborgen,

Je bent niet alleen, er is iemand in de buurt

En voorbij de vergezichten voorbij de vergezichten... (X4).

Koor (X2).