Нелюбимые - Mainstream One

Останови меня…

Останови меня…

Останови меня…

Меня…

Останови меня…

Останови меня…

Останови меня…

Меня…

Навсегда ты удали, меня с SIM-карты.

Больше ни слова о любви, не пиши в скайпе.

Отношения — нафталин, чувства взять взаймы.

Куда бы всё определить, растратили себя.

Только прокуренный подъезд, исписаны стены.

Красным признания в любви, а теперь, где мы?

И кто-то держит тебя за руку, целует нежно.

А я надежды потерял, срывая с новой пассии её одежду.

Между, 3-им и 5-ым числом, там было чудо.

Но мы с тобою, так красиво предали друг друга.

Исчерпан весь лимит, доверия кредит.

Не выдают, а хочется просто найти уют.

Так давай же, забывать быстро все имена.

Кто был против, а кто за.

Я летаю в облаках, бумажных.

Ты вряд ли поверишь, что я едва стал заложником.

Твоей любви и умер на руках влажных.

Припев:

Останови меня, тихо по имени.

Позови в облака.

Став нелюбимыми, ночами длинными.

Ждём одного звонка.

Останови меня, тихо по имени.

Позови в облака.

Став нелюбимыми, ночами длинными.

Ждём одного звонка.

Нарисуй любовь, помнишь, моё солнце.

На кухне до 5-и утра, чистый смех льётся.

В твоих глазах, в одной тебе, весь смысл.

Ты слушала все эти песни, верила так искренне.

Что сможем, выстоим.

Что мы когда-то, да и выстрелим.

И смысл даже не в числах, в простой истине.

Дальше замкнуло механизм.

И я, увидел, что летим мы в низ.

Земля, принимай это за слабость и боль.

Недописанный роман назови игрой.

Растоптала, если вдруг мало.

Уколи меня прямо в сердце своей иглой.

Душу спрячь, а то украдут.

На атомы не разберут и мы пойдём ко дну.

В тишине, разбитые рамки от фото.

В голове, о ней напоминает что-то.

Припев.

Stop Me…

Stop Me…

Stop Me…

Mij…

Stop Me…

Stop Me…

Stop Me…

Mij…

Voor altijd verwijder je me van de simkaart.

Geen woorden meer over liefde, schrijf niet op Skype.

Relaties zijn mottenballen, gevoelens om te lenen.

Overal waar alles is gedefinieerd, hebben ze zichzelf verspild.

Alleen een rokerige ingang, de muren zijn bedekt met schrijven.

Rode liefdesverklaringen, en waar zijn we nu?

En iemand houdt je hand vast, kust zachtjes.

En ik verloor de hoop, scheurde haar kleren van een nieuwe passie.

Tussen de 3e en de 5e was er een wonder.

Maar jij en ik hebben elkaar zo mooi verraden.

De hele limiet is opgebruikt, vertrouw op krediet.

Ze geven niet op, maar ik wil gewoon troost vinden.

Dus kom op, vergeet snel alle namen.

Wie was tegen en wie was voor.

Ik vlieg in wolken, papier.

Je zult nauwelijks geloven dat ik bijna een gijzelaar werd.

Uw liefde en stierf op natte handen.

Refrein:

Stop me, rustig bij naam.

Roep naar de wolken.

Omdat ze onbemind worden, zijn de nachten lang.

We wachten op één telefoontje.

Stop me, rustig bij naam.

Roep naar de wolken.

Omdat ze onbemind worden, zijn de nachten lang.

We wachten op één telefoontje.

Teken liefde, onthoud, mijn zon.

In de keuken vloeit tot 5 uur 's ochtends puur gelach.

In jouw ogen, in jou alleen, de hele betekenis.

Je luisterde naar al deze liedjes, zo oprecht geloofd.

Wat we ook kunnen, we zullen overleven.

Dat we een keer ja, en schieten.

En de betekenis is niet eens in cijfers, in simpele waarheid.

Toen sloot het mechanisme zich.

En ik zag dat we naar beneden vlogen.

Aarde, neem dit voor zwakte en pijn.

Noem een ​​onvoltooide roman een spel.

Vertrapt, zo plotseling niet genoeg.

Prik me recht in het hart met je naald.

Verberg je ziel, anders zullen ze hem stelen.

Ze zullen niet in atomen uiteenvallen en we zullen naar de bodem gaan.

In stilte kapotte fotolijsten.

In mijn hoofd doet iets me aan haar denken.

Refrein.