Maybe - Mainstream One

Одиноким остатьсяздесь, в моих снах не умирай.

Истерический тихий смех, все что хочешь забирай.

Сердцу больно, красная нить,

Но ты не сможешь больше меня забыть.

Отключай свои чувства, мы станем искусственными,

Когда будет пусто.

Духов твоих аромат, как пьянил меня взгляд,

Как ты не смогла понять.

А я до сих пор помню твой номер,

И мы утонем на пару часов в телефоне

Фоном песен, тех, что так не любим,

Они напомнят о том, чего уже не будет.

Нам еще время чуть-чуть.

И мы не можем до утра снова уснуть.

Maybe, maybe, ты вернешься ко мне, я в это верю.

Maybe, maybe, ты придешь ко мне, моя baby.

Пустая квартира, щемит в душе тоска,

Ты мои эфиры — я радиоволна.

Губы помнят твоих губ яркий вкус,

И я знаю тебя давно наизусть.

Словно все было только вчера,

Я твое небо, но ты не мои облака.

Темная ночь, одиночество в сети,

А вдруг она мое пространство посетит.

Как не смогли уместить любовь или спасти,

Как бросили мечтать, и просто говорить.

Пускаем дым кольцами под потолок,

Туши пожар внутри и дай мне воздуха глоток.

Что-то большее, чем слова,

Где-то внутри прячется она от меня.

Под улыбкой грусть, это уже не я,

Если нет тебя.

Maybe, maybe, ты вернешься ко мне, я в это верю.

Maybe, maybe, ты придешь ко мне, моя baby.

Blijf hier alleen, sterf niet in mijn dromen.

Hysterisch stil gelach, neem wat je wilt.

Hart doet pijn, rode draad,

Maar je kunt me niet meer vergeten.

Zet je gevoelens uit, we worden kunstmatig

Als het leeg is.

Je parfumgeur, hoe mijn ogen me bedwelmden,

Hoe kon je het niet begrijpen.

En ik herinner me je nummer nog

En we zullen een paar uur aan de telefoon verdrinken

De achtergrond van liedjes, die we niet zo leuk vinden,

Ze zullen je herinneren aan wat niet langer zal zijn.

We hebben nog een beetje tijd.

En we kunnen pas morgenochtend weer in slaap vallen.

Misschien, misschien kom je bij mij terug, ik geloof erin.

Misschien, misschien kom je naar mij, mijn baby.

Een leeg appartement, verlangende pijnen in de ziel,

Jullie zijn mijn ethers - ik ben een radiogolf.

Lippen herinneren je lippen heldere smaak,

En ik ken je al heel lang uit mijn hoofd.

Alsof alles gisteren was

Ik ben je hemel, maar je bent niet mijn wolken.

Donkere nacht, eenzaamheid in het net

Wat als ze mijn ruimte bezoekt.

Hoe kon liefde niet passen of redden,

Hoe ze stopten met dromen en praten.

We blazen rookringen onder het plafond,

Doof het vuur binnen en laat me ademen.

Iets meer dan woorden

Ergens van binnen verstopt ze zich voor mij.

Verdriet onder de glimlach, ik ben het niet,

Als jij het niet bent.

Misschien, misschien kom je bij mij terug, ik geloof erin.

Misschien, misschien kom je naar mij, mijn baby.