Боль моя - Mainstream One

Сколько раз не понимал и был неоднозначен

Музыка, солнце любви ее прыгал как мячик

Спрячем чувства, говорим, о том что знаем все

Умеем плавать, но все же утонем под сломанной мачтой

Тонны слов и мы в итоге услышим молчание

Дарим счастье, потом задыхаемся в отчаянии

Так боимся рассказать о всех своих желаниях

Биение сердца прервано, до свидания

Боль в висках и сильно чувства забьются в конвульсиях

Если жизнь это каналы, дам мне пульт скорей

Письмо в конверте тяжелеет без ее ответа

И мы наверное с ней просто двое с приветом

Я давно уже сошел с ума и каждый шорох

Принимаю за ее шаги, все без разбора

В темноте прогуляюсь по темным коридорам

Я стал рабом твоих слов, сердца твоего вором

Припев:

Боль моя, давай сгорим до тла

Давай собою согреем планету

Боль моя, мы как два вещества соединимся

И нас больше нет тут

Боль моя, мы как иллюзия сна

Воздух или вода, лабиринт грани

Боль моя, ну почему же слова

Просто слова так сильно ранят

Боль моя, давай сгорим до тла

Давай собою согреем планету

Боль моя, мы как два вещества соединимся

И нас больше нет тут

Боль моя, мы как иллюзия сна

Воздух или вода, лабиринт грани

Боль моя, ну почему же слова

Просто слова так сильно ранят

Безответная уже четвертые сутки

На матовой бумаге все., нас больше нету

Недописанные пару строк, такие важные,

Но я через пару минут разорву все бумажки

Сгорю до тла, обломаю себе все свои крылья

Растворюсь в стакане или стану просто пылью

Мысли в сторону, бьет током по разуму сильно

И зависимость перерастает в инфантильность

Мы давно уже не смотрим друг другу в глаза

Просто порою не знаем, что нужно сказать

Молчим и больше нету причин оставаться

Последний скорый поезд уходит с твоей станции

Разбросай по ветру пыль наших с тобою отношений

И всех самых приятных моментов

Потом кривые линии, чудеса исчезли

Два героя в истории одно болезни

Припев:

Боль моя, давай сгорим до тла

Давай собою согреем планету

Боль моя, мы как два вещества соединимся

И нас больше нет тут

Боль моя, мы как иллюзия сна

Воздух или вода, лабиринт грани

Боль моя, ну почему же слова

Просто слова так сильно ранят

Боль моя, давай сгорим до тла

Давай собою согреем планету

Боль моя, мы как два вещества соединимся

И нас больше нет тут

Боль моя, мы как иллюзия сна

Воздух или вода, лабиринт грани

Боль моя, ну почему же слова

Просто слова так сильно ранят

Hoe vaak begreep het niet en was dubbelzinnig

Muziek, de zon van haar liefde sprong als een bal

Laten we gevoelens verbergen, praten over wat we allemaal weten

We kunnen zwemmen, maar toch verdrinken we onder een kapotte mast

Tal van woorden en we zullen uiteindelijk stilte horen

We geven geluk, dan stikken we in wanhoop

We zijn zo bang om over al onze verlangens te vertellen

Hartslag onderbroken, tot ziens

Pijn in de slapen en sterke gevoelens zullen stuiptrekkingen verstoppen

Als het leven kanalen is, geef me dan snel de afstandsbediening

De brief in de envelop wordt zwaar zonder haar antwoord

En we zijn waarschijnlijk nog maar twee met haar groeten

Ik ben al lang gek geworden en elk geritsel

Ik neem voor haar stappen, allemaal zonder onderscheid

In het donker zal ik door de donkere gangen lopen

Ik werd een slaaf van je woorden, een dief van je hart

Refrein:

Mijn pijn, laten we tot de grond afbranden

Laten we de planeet opwarmen

Mijn pijn, we zullen ons verenigen als twee substanties

En we zijn er niet meer

Mijn pijn, we zijn als een illusie van een droom

Lucht of water, het labyrint van de berm

Mijn pijn, nou, waarom zijn de woorden?

Alleen woorden doen zo'n pijn

Mijn pijn, laten we tot de grond afbranden

Laten we de planeet opwarmen

Mijn pijn, we zullen ons verenigen als twee substanties

En we zijn er niet meer

Mijn pijn, we zijn als een illusie van een droom

Lucht of water, het labyrint van de berm

Mijn pijn, nou, waarom zijn de woorden?

Alleen woorden doen zo'n pijn

Onbeantwoord voor de vierde dag

Alles op mat papier, we zijn niet meer

Een paar regels niet afgemaakt, zo belangrijk

Maar over een paar minuten zal ik alle papieren verscheuren

Ik zal tot de grond afbranden, ik zal al mijn vleugels afbreken

Oplossen in een glas of gewoon stof worden

Gedachten terzijde, schokt de geest sterk

En verslaving ontwikkelt zich tot infantilisme

We hebben elkaar al lang niet meer in de ogen gekeken

Soms weten we gewoon niet wat we moeten zeggen

We zijn stil en er zijn geen redenen meer om te blijven

De laatste sneltrein verlaat je station

Verstrooi in de wind het stof van onze relatie met jou

En alle leukste momenten

Toen kromme lijnen, wonderen verdwenen

Twee helden in het verhaal van één ziekte

Refrein:

Mijn pijn, laten we tot de grond afbranden

Laten we de planeet opwarmen

Mijn pijn, we zullen ons verenigen als twee substanties

En we zijn er niet meer

Mijn pijn, we zijn als een illusie van een droom

Lucht of water, het labyrint van de berm

Mijn pijn, nou, waarom zijn de woorden?

Alleen woorden doen zo'n pijn

Mijn pijn, laten we tot de grond afbranden

Laten we de planeet opwarmen

Mijn pijn, we zullen ons verenigen als twee substanties

En we zijn er niet meer

Mijn pijn, we zijn als een illusie van een droom

Lucht of water, het labyrint van de berm

Mijn pijn, nou, waarom zijn de woorden?

Alleen woorden doen zo'n pijn