Станция мир - Магнитная Аномалия

Небо меня расстреляло

Метеоритным градом,

Кислотным дождем я ранен,

Тебе же этого мало.

Мы вместе, но мы не пара,

Ты этому только рада,

И все эти наши свиданья

Наверно устали быть правдой.

Припев:

Мы переплыли океаны

Свободным стилем,

Мы всплывали,

Столкнулись вражескими больно кораблями,

Но все свою теряло важность,

На фоне наших расставаний,

На фоне опустевших комнат, обещаний.

Ученые промахнулись,

Ученые не попали,

И станция мир тонула,

Сенсацией в моей ванне.

Мои для тебя признанья

Восприняты как-то странно,

Мои для тебя откровенья,

Воспримешь опять неверно.

De lucht schoot me neer

meteoor hagel,

Ik ben gekwetst door zure regen

Dit is niet genoeg voor u.

We zijn samen, maar we zijn geen stel,

Je bent er alleen maar blij mee

En al deze onze afscheid

Waarschijnlijk moe van waar te zijn.

Refrein:

We zwommen over de oceanen

vrije stijl,

We dreven

In aanvaring met vijandelijke pijnlijke schepen,

Maar alles verloor zijn belang,

Tegen de achtergrond van ons afscheid,

Tegen de achtergrond van lege kamers, beloften.

De wetenschappers hebben gemist

De wetenschappers sloegen niet

En de stationswereld zonk,

Een sensatie in mijn bad.

Mijn bekentenissen voor jou

Op een vreemde manier waargenomen

Mijn openbaringen voor jou

Je zult het weer verkeerd begrijpen.