Thrasher - Madrugada

They were hiding behind hay bales

They were planting

In the full moon

They had given all they had

For something new

But the light of day was on them

They could see the thrashers coming

And the water

Shone like diamonds in the dew

And I was just getting up

Hit the road before it’s light

Trying to catch an hour on the sun

When I saw

Those thrashers rolling by

Looking more than two lanes wide

I was feeling

Like my day had just begun

Where the eagle glides descending

There’s an ancient river bending

Through the timeless gorge of changes

Where sleeplessness awaits

I searched out my companions

Who were lost in crystal canyons

When the aimless blade of science

Slashed the pearly gates

It was then I knew I’d had enough

Burned my credit card for fuel

Headed out to where the pavement

Turns to sand

With a one-way ticket

To the land of truth

And my suitcase in my hand

How I lost my friends

I still don’t understand

They had the best selection

They were poisoned with protection

There was nothing that they needed

Nothing left to find

They were lost in rock formations

Or became park bench mutations

On the sidewalks and in the stations

They were waiting, waiting

So I got bored and left them there

They were just dead weight to me

Better down the road

Without that load

Brings back the time

When I was eight or nine

I was watching my mama’s T. V

It was that great Grand Canyon rescue episode

Where the vulture glides descending

On an asphalt highway bending

Through libraries and museums

Galaxies and stars

Down the windy halls of friendship

To the rose clipped by the bullwhip

The motel of lost companions

Waits with heated pool and bar

But me I’m not stopping there

Got my own row left to hoe

Just another line

In the field of time

When the thrashers come

I’ll be stuck in the sun

Like the dinosaurs in shrines

But I’ll know the time has come

To give what’s mine

Ze verstopten zich achter hooibalen

Ze waren aan het planten

In de volle maan

Ze hadden alles gegeven wat ze hadden

Voor iets nieuws

Maar het daglicht was op hen

Ze konden de thrashers zien aankomen

en het water

Schitterde als diamanten in de dauw

En ik stond net op

Ga op pad voordat het licht is

Proberen een uur op de zon te vangen

Toen ik zag

Die thrashers die voorbij rollen

Meer dan twee rijstroken breed kijken

Ik voelde

Alsof mijn dag net was begonnen

Waar de adelaar naar beneden glijdt

Er is een oude rivier die buigt

Door de tijdloze kloof van veranderingen

Waar slapeloosheid wacht

Ik heb mijn metgezellen opgezocht

Die verdwaald zijn in kristalcanyons

Wanneer het doelloze blad van de wetenschap

sneed de parelwitte poorten door

Toen wist ik dat ik er genoeg van had

Mijn creditcard verbrand voor brandstof

Op weg naar waar de stoep

Verandert in zand

Met een enkeltje

Naar het land van de waarheid

En mijn koffer in mijn hand

Hoe ik mijn vrienden verloor

Ik begrijp het nog steeds niet

Ze hadden de beste selectie?

Ze werden vergiftigd met bescherming

Er was niets dat ze nodig hadden

Niets meer te vinden

Ze gingen verloren in rotsformaties

Of werden parkbankmutaties

Op de trottoirs en in de stations

Ze waren aan het wachten, wachten

Dus ik verveelde me en liet ze daar achter

Ze waren gewoon dood gewicht voor mij

Beter op de weg

Zonder die lading

Brengt de tijd terug

Toen ik acht of negen was

Ik keek naar de T. V van mijn moeder

Het was die geweldige reddingsaflevering van Grand Canyon

Waar de gier naar beneden glijdt

Op een asfaltweg die buigt

Via bibliotheken en musea

Melkwegstelsels en sterren

Door de winderige gangen van vriendschap

Naar de roos geknipt door de bullwhip

Het motel van verloren metgezellen

Wachten met verwarmd zwembad en bar

Maar ik stop daar niet

Heb mijn eigen rij over om te schoffelen

Gewoon een andere regel

Op het gebied van tijd

Wanneer de thrashers komen

Ik zit vast in de zon

Zoals de dinosaurussen in heiligdommen

Maar ik zal weten dat de tijd is gekomen

Om te geven wat van mij is