Departure #6 - Madrugada

Go with the wind

Go with the rain

You have been released again

Go with the wind

Snapping cold at your throat

Oh, and blowing between the buttons of your coat

Never has there been

A love quite so fierce and red

As the one you shared between the sheets of an iron bed

Well, you held her, oh, so many times

Ah, like a child, or some precious stone

And you held her precious heart up to your own

Oh, and you have a dear, she was the only thing

That you called your own

Called your own

Oh, she was the only thing that you called your own

Only thing you called your own

Go with the wind

Go with the rain

Go with the wind

Go with the rain

You have been released, oh you’ve been released again

Oh, you’ve been released, oh, you’ve been released again

Ga met de wind mee

Ga met de regen mee

Je bent weer vrijgelaten

Ga met de wind mee

Koud naar je keel snakken

Oh, en tussen de knopen van je jas blazen

Nooit is er geweest

Een liefde die zo fel en rood is

Als degene die je deelde tussen de lakens van een ijzeren bed

Nou, je hield haar, oh, zo vaak vast

Ah, als een kind, of een edelsteen

En je hield haar dierbare hart voor dat van jezelf

Oh, en je hebt een schat, zij was de enige

Dat je de jouwe noemde

Je eigen genoemd

Oh, zij was het enige dat je de jouwe noemde

Het enige dat je je eigen noemde

Ga met de wind mee

Ga met de regen mee

Ga met de wind mee

Ga met de regen mee

Je bent vrijgelaten, oh je bent weer vrijgelaten

Oh, je bent vrijgelaten, oh, je bent weer vrijgelaten