Skin - Machinae Supremacy

In the corner of your eye

I can see into your mind

A shadow beneath your smile

Something hidden deep inside

Silently you wait for someone to see you

Claw your flesh from off your bones

Face that fire on your own

Embrace the life you thought that you could never know

Can’t erase the pain inside without a storm within

They left the lies like scars underneath your skin

The one you’re hiding in, the one you’re s’posed to live in

And you gaze up at the sky

As the clouds are passing by

And you wonder for a while

What it would be like to die

Silently you wish for someone to save you

Claw your flesh from off your bones

Face that fire on your own

Embrace the life you thought that you could never know

Can’t erase the pain inside without a storm within

They left their lies like scars underneath your skin

The one you’re hiding in, the one you’re s’posed to live in

But you want to be alive

As the self-loathing subsides

And you will not be denied

So you push their lies aside

Violently you burn for someone to feel you

Claw your flesh from off your bones

Face that fire on your own

Embrace the life you thought that you could never know

Can’t erase the pain inside without a storm within

They left their lies like scars underneath your skin

The one you’re hiding in, the one you’re s’posed to live in

In je ooghoek

Ik kan in je gedachten kijken

Een schaduw onder je glimlach

Iets diep van binnen verborgen

Stil wacht je tot iemand je ziet

Klauw je vlees van je botten

Ga dat vuur in je eentje aan

Omarm het leven waarvan je dacht dat je het nooit zou kunnen weten

Kan de pijn van binnen niet uitwissen zonder een storm van binnen

Ze lieten de leugens achter als littekens onder je huid

Degene waarin je je verbergt, degene waarin je zou moeten leven

En je staart naar de lucht

Terwijl de wolken voorbij trekken

En je vraagt ​​je even af

Hoe het zou zijn om te sterven

In stilte wens je dat iemand je redt

Klauw je vlees van je botten

Ga dat vuur in je eentje aan

Omarm het leven waarvan je dacht dat je het nooit zou kunnen weten

Kan de pijn van binnen niet uitwissen zonder een storm van binnen

Ze lieten hun leugens achter als littekens onder je huid

Degene waarin je je verbergt, degene waarin je zou moeten leven

Maar je wilt leven

Naarmate de zelfhaat afneemt

En je wordt niet geweigerd

Dus je duwt hun leugens opzij

Met geweld brand je zodat iemand je kan voelen

Klauw je vlees van je botten

Ga dat vuur in je eentje aan

Omarm het leven waarvan je dacht dat je het nooit zou kunnen weten

Kan de pijn van binnen niet uitwissen zonder een storm van binnen

Ze lieten hun leugens achter als littekens onder je huid

Degene waarin je je verbergt, degene waarin je zou moeten leven