Dark City - Machinae Supremacy

I can feel the fire deep inside, it"s burning brighter

With but a raised fist and my pride,

I sway

to the beat of our decay, the horsemen on their way

And in this mob a crescent line to hide behind

Here in and of the dark, our city, its streets and walls

Here we live, we are, inside our homes and malls

I walk across the dead train yard,

remembering who we are

I look inside and in my heart,

we"re never far apart

I can see the mountain over me, the Serpent Hollow

The silent fortress underneath,

I sway

to the beat of our decay, the light of other days

And fireside the black island, the toxic sand

Dancing city lights glowing against the sky

Snowing, shimmering, shinedust in our eyes

I walk across the dead train yard,

remembering who we are

I look inside and in my heart,

we"re never far apart

And in the yellow belvedere

I carve my name without fear

A witness to the birth of me,

This garden of concrete

I walk across the dead train yard,

remembering who we are.

I look inside and in my heart,

we"re never far apart

And in the yellow belvedere

I carve my name without fear

A witness to the birth of me This g arden of concrete

Ik kan het vuur diep van binnen voelen, het brandt feller

Met slechts een opgeheven vuist en mijn trots,

ik zwaai

op het ritme van ons verval, de ruiters onderweg

En in deze menigte een halve maan lijn om je achter te verschuilen

Hier in en van het donker, onze stad, haar straten en muren

Hier leven we, we zijn, in onze huizen en winkelcentra

Ik loop over het dode treinstel,

onthouden wie we zijn

Ik kijk naar binnen en in mijn hart,

we zijn nooit ver uit elkaar

Ik kan de berg boven me zien, de Serpent Hollow

Het stille fort eronder,

ik zwaai

op het ritme van ons verval, het licht van andere dagen

En open haard het zwarte eiland, het giftige zand

Dansende stadslichten gloeien tegen de lucht

Sneeuwt, glinstert, glansstof in onze ogen

Ik loop over het dode treinstel,

onthouden wie we zijn

Ik kijk naar binnen en in mijn hart,

we zijn nooit ver uit elkaar

En in de gele belvedère

Ik kerf mijn naam zonder angst

Een getuige van de geboorte van mij,

Deze tuin van beton

Ik loop over het dode treinstel,

onthouden wie we zijn.

Ik kijk naar binnen en in mijn hart,

we zijn nooit ver uit elkaar

En in de gele belvedère

Ik kerf mijn naam zonder angst

Een getuige van de geboorte van mij Deze tuin van beton