Sweet Endless Sleep - Macbeth

Like a spell from which I can’t awake now I sleep soundlly,

dying in your arms, I felt

your tears glide on my face

and your hands hold mine

for the last time,

the angel of mystery is here to lead me in the kingdom

of silence.

we are immersed in a boundless sea of sorrow

death is the darkened

horizon we’ll reach in our wreck,

sweet is my rest like a kiss

of the woman I loved

and now her heart is veiled

with a cloud of sadness.

You’ll close my weary

eyes languishing and resigned

and petals of withered roses

will settle on my weak body as tears

I’ll rove forever on the

banks of the oblivition’s river

but I’ll hear your wounded

heart cry for me.

…And my tears will furrow my cheeks and will rush in the

endless abony abyss of torment.

Als een spreuk waaruit ik niet kan ontwaken, slaap ik nu vast,

sterven in je armen, voelde ik

je tranen glijden over mijn gezicht

en jouw handen houden de mijne vast

voor de laatste keer,

de engel van het mysterie is hier om mij te leiden in het koninkrijk

van stilte.

we zijn ondergedompeld in een grenzeloze zee van verdriet

de dood is de verduisterde

horizon die we zullen bereiken in ons wrak,

zoet is mijn rust als een kus

van de vrouw van wie ik hield

en nu is haar hart gesluierd

met een wolk van verdriet.

Je zult mijn vermoeide sluiten

ogen wegkwijnen en berusten

en bloemblaadjes van verwelkte rozen

zal als tranen neerslaan op mijn zwakke lichaam

Ik zal voor altijd rondzwerven op de

oevers van de rivier van de vergetelheid

maar ik zal je gewonden horen

hart huilen voor mij.

...En mijn tranen zullen mijn wangen strelen en zullen in de

eindeloze afgrond van kwelling.