Shadows of Eden - Macbeth

Shadows are walking in the darkness of a promised heaven

like spirits in a dark and lonely castle,

they are dancing at a song

of a myriad of voices

with the stares lost in a secret dimension.

Shadows are crying in the

immensity of a gloomy night,

holding in their own all

their consuming sorrow

they seem forgotten in the

heavenly garden,

forsaken in the misery of a place without time.

And shines the light of hope

in their eyes no more and no emotion will pass through their heart.

shadows imprisoned

betweendream and reality

Schaduwen lopen in de duisternis van een beloofde hemel

als geesten in een donker en eenzaam kasteel,

ze dansen op een nummer

van een groot aantal stemmen

met de blikken verloren in een geheime dimensie.

Schaduwen huilen in de

onmetelijkheid van een sombere nacht,

voor zichzelf houden

hun verterende verdriet

ze lijken vergeten in de

hemelse tuin,

verlaten in de ellende van een plaats zonder tijd.

En schijnt het licht van hoop

in hun ogen zal er geen emotie meer door hun hart gaan.

schaduwen gevangen

tussen droom en werkelijkheid