На выдохе - M()eSTRo

Образ с картин, я тот, дирижер, во плоти!

Хотели марш Мендельсона, прости её !

Вот же ваш марш, похоронный, со старых пластин!

По шесть гвоздик, подарит небесный кассир, замутите с ним.

Взлетите с ним, и пох*й, что крылья в грязи,

Нн научил её, она мне глазами пи*дит…

Хочется в вальсе вести, но я увы припозднил,

Не суеверная, но так на всякий пальцы скрестит

А в мыслях сто паутин, и наш с ней стон поутих,

И нам осталось наверно лишь тыкнуть «stop"и уйти!

Пропал азарт, когда спалил пи*дежь по глазам,

Да были чувства, наверно, но «к той девчёнке, в бантах»!

Это финал, я перекрытый твой творческий кран,

Или фонтан, и вместо сердца теперь имплантант,

Я по фронтам, ведь прое*алась моя теплота,

Но тыкну рестарт, чтобы ты вспомнила грома раскат!

Время текло там, параллельные мутки с типом,

Рвала письмо и объясняла 'этот движ-рефлекторн'.

Чую нутром, что проживает глотая стекло,

Иди босиком, только по счастью, на небе седьмом.

На выдохе спой, ведь в твоем теле пульсирует кровь?

Пульсирует, сильно, посмотрим, нака вот лезвием, вскрой.

Любил как-будто бы трансёрфинг по законам Ньютона!

Но хороню тебя красиво, под залпы салютные…

Пусть кроет волнами тебя, под этот марш похоронный,

Ноты минорные, когда-то ей играл перебором,

Убей абортом в себе все эти чувства позорные,

Было так здорово, как-будто укол метадона.

Душу рвало так, было много «дворовых балонок'».

Все типа гордые принцессы, сосут, но в коронах.

Лишь документы wordа помнят всех блядей развальцованных,

Стал фантомом, ну, а вы с ним кончайте синхронно…

Я же злодейный, а в душе теперь дом с приведениями,

Ну, а в твоей душе пособия актрис колизейных!

Душевно плавишься, ты зря сейчас мурашками палишься.

Под эти пляски пьяных пальцев на клавишах.

Я знаю я в ее крови, захочешь выпустить, вот лови.

У нас с ней в пять этажей олимп, летим!

Het beeld van de foto's, ik ben de dirigent, in levende lijve!

Ze wilden Mendelssohns mars, vergeef het haar!

Hier is je mars, begrafenis, van de oude platen!

Zes anjers elk, zal de hemelse kassier geven, roer met hem op.

Ga met hem weg, en geef er geen fuck om dat de vleugels in de modder zitten,

Ik heb het haar geleerd, ze neukt me met haar ogen...

Ik wil een wals leiden, maar helaas, ik was te laat,

Niet bijgelovig, maar ze kruist haar vingers voor iedereen

En er zijn honderd spinnenwebben in mijn gedachten, en ons gekreun verstomde,

En we moeten waarschijnlijk gewoon "stoppen" en vertrekken!

Weg was de opwinding toen ik pi * dezh in de ogen brandde,

Ja, er waren waarschijnlijk gevoelens, maar "voor dat meisje met strikken"!

Dit is de finale, ik zet je creatieve kraan dicht,

Of een fontein, en nu een implantaat in plaats van een hart,

Ik ben op de fronten, omdat mijn warmte is verknald,

Maar ik zal de herstart maken zodat je je het dondergeluid herinnert!

De tijd vloeide daar, parallel turbulentie met type,

Ze verscheurde de brief en legde 'deze bewegingsreflex' uit.

Ik voel in mijn buik dat ik leef om glas te slikken,

Loop op blote voeten, gelukkig maar, in de zevende hemel.

Terwijl je uitademt, zing je, omdat je lichaam pulseert met bloed?

Het pulseert, krachtig, eens kijken, nu met een mes, open het.

Het was alsof hij dol was op trancerfing volgens de wetten van Newton!

Maar ik begraaf je prachtig, onder saluut...

Laat het je bedekken met golven, onder deze treurmars,

De noten zijn klein, zodra ze te veel speelde,

Dood al deze schaamtevolle gevoelens in jezelf met een abortus,

Het voelde zo goed, als een shot methadon.

Mijn ziel braakte zo veel, er waren veel "yard balonka's".

Alle soorten trotse prinsessen zuigen, maar in kronen.

Alleen woorddocumenten herinneren zich alle hoeren die laaiden,

Hij werd een spook, nou, en jij en hij eindigen synchroon...

Ik ben gemeen, maar in mijn ziel is er nu een spookhuis,

Welnu, in je ziel zijn de voordelen van colosseumactrices!

Je bent mentaal aan het smelten, je geeft nu tevergeefs kippenvel.

Onder deze dansen van dronken vingers op de toetsen.

Ik weet dat ik in haar bloed zit, als je het naar buiten wilt laten komen, pak het dan gewoon.

Zij en ik hebben een Olympus van vijf verdiepingen, we vliegen!