Котята один - Лёд 9

чернозём в моём сердце зарастает репьём

спят детские мечты как бомж укутавшийся тряпьём

покинувшие город греха мёртвые голоса

спиралью лента шоссе в никуда чёрная полоса

мой старый бардак и ваш новый порядок

как нежелательный сорняк для показательных грядок

здесь на каждое небо триста тысяч ворон

пингвины едут по домам с работы как с похорон

принеси своё тело накормить эти стаи

наши жертвы неизбежны пока снег не растает

вышла юность на площадь продавать своё мясо

там породистые черти торопливо примеряют рясы

пламя не греет обмороженных рук

тяжкий груз убеждений холодной тушей на крюк

уже на каждого дейла заготовлен свой чип

облако счастья накрывает нас как атомный гриб

они не видят они не слышат

они не ведают что творят

в грудной клетке кричит мой обезумевший дрозд

давно за каждым смотрит глаз да глаз плюс хвост

разбуди меня рано терпеливый отец

с моим сердцем ищет встречи наглый меднорубахий свинец

бес на пороге вскрыв засовы когтём

ласкает уши влажным ловким языком давай пойдём

в райский сад разыщи где зарыт пулемёт

стань вершителем судеб, а кто с тобой тот поймёт

эти люди гордятся наивно званием плебс

верят только в свою силу не боятся небес

чёрный ветер гуляет по самым чёрным полям

становясь обезьяной жующий мозг как банан

придёт холод который совсем не знает пощады

оцифрованный лёд в душу горгоновым взглядом

принимай государь ты неба полный стопарь

глашатай вечной весны здесь это шут либо бунтарь

они не видят они не слышат

они не ведают что творят

chernozem in mijn hart is overwoekerd met klis

kinderdromen slapen als een zwerver gewikkeld in lompen

dode stemmen die de stad van de zonde verlieten

spiraal tape snelweg naar nergens zwarte streep

mijn oude rotzooi en jouw nieuwe bestelling

als ongewenst onkruid voor uitstalbedden

hier in elke hemel driehonderdduizend kraaien

pinguïns gaan naar huis van hun werk als van een begrafenis

breng je lichaam om deze kudden te voeden

onze offers zijn onvermijdelijk totdat de sneeuw smelt

jongeren gingen naar het plein om hun vlees te verkopen

daar proberen volbloed duivels haastig soutanes

de vlam verwarmt geen bevroren handen

een zware lading overtuigingen koud karkas aan de haak

elk dal heeft zijn eigen chip

een wolk van geluk bedekt ons als een atoompaddestoel

ze zien niet ze horen niet

ze weten niet wat ze doen

mijn gekke lijster schreeuwt in mijn borst

lange tijd kijken een oog en een oog plus een staart naar elkaar

maak me vroeg wakker geduldige vader

met mijn hart zoekt de arrogante, in koper gehulde hoofdpersoon een ontmoeting

demon op de drempel die de bouten opent met een klauw

streelt de oren met een natte behendige tong let's go

in de Hof van Eden, zoek waar het machinegeweer is begraven

word de scheidsrechter van het lot, en wie met je is zal het begrijpen

deze mensen zijn naïef trots op de titel plebs

geloven alleen in hun eigen kracht zijn niet bang voor de hemel

zwarte wind loopt door de zwartste velden

een hersenkauwende aap worden als een banaan

er zal een verkoudheid komen die totaal geen genade kent

gedigitaliseerd ijs in de ziel met een gorgon-look

accepteer, meneer, u bent een complete stopar of the sky

de heraut van de eeuwige lente hier is een nar of een rebel

ze zien niet ze horen niet

ze weten niet wat ze doen