Mechanical Flattery - Lydia Lunch

Fingers move fingers

My wrists made of satin

Don’t be afraid of what’s gonna happen

Elbows to ankles my fists out of place

I turn around backwards and off slides my face

Bones plattered shattered

Dissolving my skin

My torso melts it flows out my shins

Open so open a circular mark

The cut on my forehead it glows in the dark

Ran away dark dank stank moss creeps

Cross the river I run from the dark stark fear

For I’d run, I run from the night

I say so sad, so dead and mad

An angry diehard tears from mad

My veins in pain

They torch my mouth the saint

Ran away dark dank stank moss it creeps

Cross the river I run from the dark stark fear

I’d run from the night

Vingers bewegen vingers

Mijn polsen van satijn

Wees niet bang voor wat er gaat gebeuren

Ellebogen tot enkels mijn vuisten niet op hun plaats

Ik draai me achteruit en schuif mijn gezicht weg

Botten geplateerd verbrijzeld

Mijn huid oplossen

Mijn romp smelt, het stroomt uit mijn schenen

Open dus open een cirkelteken

De snee op mijn voorhoofd gloeit in het donker

Weggelopen donkere, vochtige stinkende moskruipen

Steek de rivier over, ik ren weg van de donkere grimmige angst

Want ik zou rennen, ik ren van de nacht

Ik zeg zo verdrietig, zo dood en boos

Een boze diehard tranen van gek

Mijn aderen hebben pijn

Ze steken mijn mond in brand, de heilige

Weggelopen donker vochtig stinkend mos het kruipt

Steek de rivier over, ik ren weg van de donkere grimmige angst

Ik zou wegrennen van de nacht