The Remnants and the Ruins - Lycia

Looked straight from afar then stared at the ground

The blood in the veins trips the heart and the days

Not long ago it seemed promising, but it’s changed

Now it’s all passed but the ghosts and the laughs

And the remnants of this all

Dismissed by the lack of an honest reply

The truth rips it bare and exposes, denies

What little there was became faded and bound

The rains from the heavens never reached… the brittle ground

Crawl back home and smile again

Smile like a madman

Look in here and fear again

Afraid of these ruins

At the end of the long, dark room

He sits alone and envisions the distant ruins

He smiles and hides his face

He’s king again

Keek recht van een afstand en staarde naar de grond

Het bloed in de aderen doet het hart en de dagen stromen

Niet zo lang geleden leek het veelbelovend, maar het is veranderd

Nu is het allemaal voorbij, maar de geesten en de lach

En de overblijfselen van dit alles

Afgewezen vanwege het ontbreken van een eerlijk antwoord

De waarheid scheurt het bloot en onthult, ontkent

Het weinige dat er was, werd vervaagd en gebonden

De regens uit de hemel bereikten nooit... de broze grond

Kruip terug naar huis en lach weer

Glimlach als een gek

Kijk hier naar binnen en vrees opnieuw

Bang voor deze ruïnes

Aan het einde van de lange, donkere kamer

Hij zit alleen en ziet de verre ruïnes voor zich

Hij glimlacht en verbergt zijn gezicht

Hij is weer koning