Гроза (в поддержку Г.Грозовского) - Лунный пёс

Над землей прошла гроза,

Без вины казни меня.

На слепых глазах слеза,

Шепчут горестью уста.

Очерти руками крест,

Крылья белые свяжи.

Торжествуя, чья-то месть,

Упрекнет меня во лжи.

Звери притаились у закрытой двери, гремят ключами не спят ночами.

Хищные звери рассуждают о вере, разрывают плоть, побивают камнями.

Ночь укроет света день,

Злые волки во хмелю.

Манит верхняя ступень,

Где-то там я, на краю.

Раздирайте ж плоть на части,

Так судили вы меня.

Я бессилен в вашей власти,

Заклеймите уходя.

Хищные звери потирают лапы.

Стряпня готова, дымится ужин.

Зверь вожак чует сладостный запах.

Что на десерт?

Человечьи души.

Над землей прошла гроза, без вины казни меня…

Een onweersbui trok over de aarde

Executeer me zonder schuldgevoel.

Tranen in blinde ogen

Fluisterende bitterheid van de mond.

Teken een kruis met je handen

Bind witte vleugels.

Triomf, iemands wraak,

Verwijt me dat ik lieg.

De dieren verstopten zich voor de gesloten deur, ze rammelen met de sleutels en slapen 's nachts niet.

Roofdieren praten over geloof, scheuren vlees, stenigen je.

De nacht zal het licht van de dag bedekken,

Boze wolven in de hop.

Wenkt de bovenste trede,

Ergens daar ben ik, aan de rand.

Scheur het vlees uit elkaar,

Dus je veroordeelde me.

Ik sta machteloos in jouw macht,

Merk vertrekt.

Roofzuchtige dieren wrijven over hun poten.

Het koken is klaar, het avondeten is roken.

Het leiderbeest ruikt een zoete geur.

Wat is er voor het dessert?

Menselijke zielen.

Een onweersbui trok over de aarde, executeer mij zonder schuldgevoel...