The Unquiet Grave - Luke Kelly

The wind doth blow

today my love

A few small drops of rain

Never have I had

but one true love

In cold clay she is laid

I’ll do as much

for my true love

As any young man may

I’ll sit and mourn

all on her grave

At twelve months and a day

The twelve months and the day being gone

A voice spoke from the deep

Who is it sits

all on my grave

And will not let me sleep

'Tis I, 'tis I,

Thine own true love

Who sits upon your grave

For I crave one kiss

from your sweet lips

And that is all I seek

You crave one kiss

from my clay cold lips

But my breath is earthy strong

Had you one kiss

from my clay cold lips

Your time would not be long

My time be long,

my time be short

Tomorrow or today

May God in heaven

have all my soul

But I’ll kiss your lips of clay

See down in yonder garden green

Love where we used to walk

The sweetest flower

that ever grew

Is withered to the stalk

The stalk is withered dry my love

So will our hearts decay

So make yourself

content my love

Till death calls you away

De wind waait

vandaag mijn liefde

Een paar kleine druppeltjes regen

Ik heb nog nooit gehad

maar één ware liefde

In koude klei wordt ze gelegd

Ik zal zoveel doen

voor mijn ware liefde

Zoals elke jonge man kan

Ik zal zitten en rouwen

allemaal op haar graf

Op twaalf maanden en een dag

De twaalf maanden en de dag die voorbij is

Een stem sprak uit de diepte

Wie zit er?

allemaal op mijn graf

En laat me niet slapen

'tis ik, 'tis ik,

Je eigen ware liefde

Wie zit er op je graf?

Want ik hunker naar één kus

van je zoete lippen

En dat is alles wat ik zoek

Je hunkert naar één kus

van mijn kleikoude lippen

Maar mijn adem is aards sterk

Had je één kus

van mijn kleikoude lippen

Je tijd zou niet lang zijn

Mijn tijd zal lang zijn,

mijn tijd is kort

Morgen of vandaag

Moge God in de hemel

heb heel mijn ziel

Maar ik kus je lippen van klei

Kijk naar beneden in de tuin, groen

Ik hou van waar we vroeger liepen

De liefste bloem

dat ooit groeide

Is verdord tot aan de stengel

De stengel is verdord, mijn liefste

Dus zal ons hart vergaan

Dus maak jezelf

inhoud mijn liefde

Tot de dood je roept