The Peat Bog Soldiers - Luke Kelly

Far and wide as the eye can wonder

Heath and bog are everywhere

Not a bird sings out to cheer us

Oaks are standing gaunt and bare.

We are the peat bog soldiers,

Marching with our spades to the moor.

Up and down the guards are marching,

No one, no one can get through.

Flight would mean a sure death facing,

Guns and barbed wire block our view.

We are the peat bog soldiers,

Marching with our spades to the moor.

But for us there is no complaining,

Winter will in time be past.

One day we shall rise rejoicing.

Homeland, dear, you’re mine at last.

Then we’re the peat bogs soldiers,

March no more with spades to the moor.

Zo ver en wijd als het oog zich kan afvragen

Heide en moeras zijn overal

Geen vogel zingt om ons op te vrolijken

Eiken staan ​​mager en kaal.

Wij zijn de veenmoerassen,

Marcheren met onze schoppen naar de hei.

Op en neer marcheren de bewakers,

Niemand, niemand komt er doorheen.

Vluchten zou een zekere dood betekenen,

Geweren en prikkeldraad blokkeren ons zicht.

Wij zijn de veenmoerassen,

Marcheren met onze schoppen naar de hei.

Maar voor ons is er geen klagen,

De winter zal mettertijd voorbij zijn.

Op een dag zullen we verheugd opstaan.

Vaderland, schat, je bent eindelijk van mij.

Dan zijn wij de veenmoerassen,

Maart niet meer met schoppen naar de hei.