The Jail of Cluain Meala - Luke Kelly

How hard is my fortune how vain my repining,

The strong rope of fate for my young neck is twinning,

My strenght is departed my cheek sunk and sallow,

While I languish is chains in the Jail of Cluain Meala.

No boy in the village was ever yet milder.

I could play with a child and my sport be no wilder.

I could dance without tiring from morning till evening

And my goalball I’d strike to the lightning of heaven.

At my bed foot decaying my hurley is lying.

Through the lads of the village my goalball is flying.

My horse 'mong the neighbours neglected may fallow.

While this heart young and gay lies cold in Cluan Meala.

Next Sunday the pattern at home will be keeping.

All the lads of the village the fields will be sweeping.

And the dance of fair maidens the evening will hallow.

While this heart young and gay lies cold in Cluan Meala.

Hoe moeilijk is mijn fortuin, hoe ijdel mijn repinsel,

Het sterke touw van het lot voor mijn jonge nek is twinning,

Mijn kracht is vertrokken mijn wang gezonken en vaal,

Terwijl ik wegkwijn, zit ik vast in de gevangenis van Cluain Meala.

Geen enkele jongen in het dorp was ooit milder.

Ik zou met een kind kunnen spelen en mijn sport is niet wilder.

Ik kon dansen zonder moe te worden van 's morgens tot' s avonds

En mijn doelbal zou ik slaan naar de bliksem van de hemel.

Aan mijn bed, voet rottend, ligt mijn hurley.

Door de jongens van het dorp vliegt mijn doelbal.

Mijn paard dat de buren verwaarloosd heeft, kan braak komen te liggen.

Terwijl dit jonge en vrolijke hart koud ligt in Cluan Meala.

Aanstaande zondag wordt het patroon thuis gehouden.

Alle jongens van het dorp zullen de velden vegen.

En de dans van schone maagden zal de avond heiligen.

Terwijl dit jonge en vrolijke hart koud ligt in Cluan Meala.