Memoria da noite - Luar Na Lubre

Madrugada, o porto adormeceu, amor,

a lúa abanea sobre as ondas

piso espellos antes de que saia o sol

na noite gardei a túa memoria.

Perderei outra vez a vida

cando rompa a luz nos cons,

perderei o día que aprendín a bicar

palabras dos teus ollos sobre o mar,

perderei o día que aprendín a bicar

palabras dos teus ollos sobre o mar.

Veu o loito antes de vir o rumor,

levouno a marea baixo a sombra.

Barcos negros sulcan a mañá sen voz,

as redes baleiras, sen gaivotas.

E dirán, contarán mentiras

para ofrecerllas ao Patrón:

quererán pechar cunhas moedas, quizais,

os teus ollos abertos sobre o mar,

quererán pechar cunhas moedas, quizais,

os teus ollos abertos sobre o mar.

Madrugada, o porto despertou, amor,

o reloxo do bar quedou varado

na costeira muda da desolación.

Non imos esquecer, nin perdoalo.

Volverei, volverei á vida

cando rompa a luz nos cons

porque nós arrancamos todo o orgullo do mar,

non nos afundiremos nunca máis

que na túa memoria xa non hai volta atrás:

non nos humillaredes NUNCA MÁIS.

Vroeg in de ochtend, of porto dormeceu, liefde,

a lúa abanea op asondas

espellos verdieping voor zonsopgang

na gardei nacht in je geheugen.

Ik zal weer het leven verliezen

wanneer het licht breekt, benadeelt ons,

Ik zal de dag verliezen dat ik leerde bicaren

woorden twee uw potten op de zee,

Ik zal de dag verliezen dat ik leerde bicaren

woorden twee teus ollos op de zee.

Ik zie of loito voor vir of gerucht,

levouno bij eb of in de schaduw.

Black schepen sulcan naar mañá zonder stem,

als baleiras netten, sen gaivotas.

Ze zullen vertellen, ze zullen leugens vertellen

om ze aan de patroon aan te bieden:

ze willen misschien veel geld uitgeven,

je opent potten op de zee,

ze willen misschien veel geld uitgeven,

os teus open potten op de zee.

Vroeg in de ochtend, of ik werd wakker, liefje,

o klok do bar was gestrand

na stille costeira geeft troosteloosheid.

We zullen hem niet vergeten, noch vergeven.

Ik zal terugkeren, ik zal terugkeren naar het leven

wanneer het licht breekt, benadelen we

omdat we alle trots van de zee hebben afgepakt,

we zullen nooit meer in de war raken

dat er in jouw herinnering geen weg meer terug is:

verneder ons NOOIT MEER.