Ante-Persistence - Love Lies Bleeding

L’espace vide laisse place au néant le plus infertile.

Il ne reste rien de nos espoirs de salut.

Ce grondement est celui du rien:

bruit sourd d’une stérilité définitive…

A la limite du pire, d’un bonheur intolérable…

Eros s'éloigne et pourtant je sens encore sa présence.

The breath of life seems so far away no more illusion,

I have to see the face of emptyness,

the colour of chaos Passionless visions of pure destruction

Believe in me

This plague, loveless, complete nihilism closes the gate of time

believe in me

End of time

End of light

Pleasure and suffering become putrefied dreams

I feel no more the caress of life

Le silence perdure dans son emprise égoiste et pourtant je crois

dicerner un faible soupir

My eyes need a new substance

My ears reject their lethargy

Blood have to run again

Blood have to run again

I’m nothing but I feel the spirit of the being

I’m nothing but hope embraces my bones

The caress of the light, the end of the night

I’m waiting for the dawn Believe in me

His hands are trembling, his will is pure weakness Fire has to be set

believe in me

May they stay in their abyss waiting for their existence

Pathetic souls and regrets

I laught as they fall I don’t believe in him And I just believe in me

Ante persistence, something is near

Despite its absence

It’s allready there

ante persistence, something is near

L'espace vide laisse place au néant le plus infertile.

Il ne reste rien de nos espoirs de salut.

Ce grondement est celui du rien:

bruut sourd d’une stérilité définitive…

A la limite du pire, d'un bonheur intolerable...

Eros s'éloigne et pourtant je sens encore sa présence.

De adem van het leven lijkt zo ver weg geen illusie meer,

Ik moet het gezicht van leegte zien,

de kleur van chaos Passieloze visioenen van pure vernietiging

Geloof in mij

Deze plaag, liefdeloos, compleet nihilisme sluit de poort van de tijd

geloof in mij

Einde der tijden

Einde van het licht

Plezier en lijden worden bedorven dromen

Ik voel niet meer de streling van het leven

Le stilte perdure dans son emprise égoiste et pourtant je crois

dicerner un faible soupir

Mijn ogen hebben een nieuwe substantie nodig

Mijn oren wijzen hun lethargie af

Er moet weer bloed vloeien

Er moet weer bloed vloeien

Ik ben niets anders dan ik voel de geest van het wezen

Ik ben niets anders dan hoop omarmt mijn botten

De streling van het licht, het einde van de nacht

Ik wacht op de dageraad Geloof in mij

Zijn handen trillen, zijn wil is pure zwakte Er moet vuur worden gemaakt

geloof in mij

Mogen ze in hun afgrond blijven wachten op hun bestaan

Zielige zielen en spijt

Ik lach als ze vallen Ik geloof niet in hem En ik geloof gewoon in mij

Ante-persistentie, er is iets in de buurt

Ondanks zijn afwezigheid

Het is er al

ante volharding, er is iets dichtbij