Blue Sunday - Louise Verneuil

Spleen, spleen

Hostile des couleurs d’Avril

J’enfouis mes larmes dans ton sweat

C’est l’alcool de sunday morning

Stone, stone, comme un tas de feuilles d’automne

T’habites en des arts monotones

La ville s’esquisse en gris qu’on crayonne

Aux élans d’amours, les murs y sont sourds sans audace

Et sous l’oreiller, nul peut étouffer le temps qui passe

My arms are cold as yours for sure

Won’t stay in bed with you my man

But love her as stick, these eyes are sick

I lost the stress, my blue sunday

My arms are cold as yours for sure

Won’t stay in bed with you my man

But love her as stick, these eyes are sick

I lost the stress, my blue, my blue sunday

Sunday

Spleen, spleen

Tracé à l’indélébile

Les gouttes de pluie dans mes cils

Entre chaque rang de balle

Stone, stone, dans cette bulle qui m’assomme

Odeur de flemme comme un chewing gum

Qui colle à ma peau en hématome

Dans ce mal sans nom, seule dans les bas fonds, je laisse

Mes belles illusions dans un puits sans fond, en exil

My arms are cold as yours for sure

Won’t stay in bed with you my man

But love her as stick, these eyes are sick

I lost the stress, my blue sunday

My arms are cold as yours for sure

I lost the stress, my blue sunday

Sunday

Prayers, prayers, I got to pray

It’s the pray of, pray of back to our hearts

It’s the prayers, prayers, I got to pray

It’s the prayers

My arms are cold as yours for sure

I lost the stress, my blue, my blue sunday

Sunday

Milt, milt

Vijandige des couleurs d'Avril

J'enfouis mes larmes dans ton sweat

C'est l'alcool de zondagochtend

Steen, steen, comme un tas de feuilles d'automne

T'habites en des arts monotones

La ville s'esquisse en gris qu'on crayonne

Aux élans d'amours, les murs y sont sourds sans audace

Et sous l'oreiller, nul peut étouffer le temps qui passe

Mijn armen zijn zeker zo koud als die van jou

Zal niet bij je in bed blijven, mijn man

Maar hou van haar als een stok, deze ogen zijn ziek

Ik verloor de stress, mijn blauwe zondag

Mijn armen zijn zeker zo koud als die van jou

Zal niet bij je in bed blijven, mijn man

Maar hou van haar als een stok, deze ogen zijn ziek

Ik verloor de stress, mijn blauwe, mijn blauwe zondag

Zondag

Milt, milt

Tracé à l'indélébile

Les gouttes de pluie dans mes cils

Entre chaque belde de balle

Steen, steen, dans cette bule qui m'assomme

Odeur de flemme comme un kauwgom

Qui colle à ma peau en hématome

Dans ce mal sans nom, seule dans les bas fonds, je laisse

Mes belles illusions dans un puits sans fond, en exil

Mijn armen zijn zeker zo koud als die van jou

Zal niet bij je in bed blijven, mijn man

Maar hou van haar als een stok, deze ogen zijn ziek

Ik verloor de stress, mijn blauwe zondag

Mijn armen zijn zeker zo koud als die van jou

Ik verloor de stress, mijn blauwe zondag

Zondag

Gebeden, gebeden, ik moet bidden

Het is het bidden van, bidden van terug naar ons hart

Het zijn de gebeden, gebeden, ik moet bidden

Het zijn de gebeden

Mijn armen zijn zeker zo koud als die van jou

Ik verloor de stress, mijn blauwe, mijn blauwe zondag

Zondag