Sorrowsoul - Lothlorien

I feel the call, the eternity I can’t prevail

By ages of distress and a life so enslaved

Memories from my past crawling closer

Can this lonely night come forth again?

I hide myself surrounded by shadows

I’m alone within darkness with deep tearful eyes

I feel so afraid, cold and alone

But she’s within my heart, mind and soul

Nothing seems to be worth living for

My end so near and so real

My nocturnal desire must final stand

I can’t live through them once again

With no strength left I force myself through the rain

I can’t feel my future, only my mind’s pain

Towards my end I’m crawling

Just thinking of her with deep mourning eyes

Please forgive my beloved

I must end my life and leave you crying behind

Ik voel de roep, de eeuwigheid die ik niet kan zegevieren

Door eeuwen van nood en een leven zo verslaafd

Herinneringen uit mijn verleden komen dichterbij

Kan deze eenzame nacht weer tevoorschijn komen?

Ik verberg mezelf omringd door schaduwen

Ik ben alleen in de duisternis met diepe betraande ogen

Ik voel me zo bang, koud en alleen

Maar ze is in mijn hart, geest en ziel

Niets lijkt de moeite waard te zijn om voor te leven

Mijn einde zo dichtbij en zo echt

Mijn nachtelijke verlangen moet definitief standhouden

Ik kan ze niet nog een keer meemaken

Nu ik geen kracht meer heb, dwing ik mezelf door de regen

Ik kan mijn toekomst niet voelen, alleen de pijn van mijn geest

Tegen mijn einde kruip ik

Ik denk alleen maar aan haar met diepe rouwende ogen

Vergeef alsjeblieft mijn geliefde

Ik moet mijn leven beëindigen en je huilend achterlaten