Among Those Who Wept - Lothlorien

When all serene was fading

A theatrical performance

Went up before my eyes

A performance where the actors were slaved

Under the decietful God

The land forlorn that never will see light again

It sombre slept behind th eseal

The act kept spinning round its wheel

The sight was getting misty as tears filled my eyes

My mind was filled with thoughts about the people

And about their raging sky

Sounds of misery echoed in my head

Never again I will feel such a sympathy

That i felt that moment

So follow down this dreadful dream

The confidence that once was built

Is now falling to pieces

A confidence that was built by dreams

Forever buried in desperation

My soul was filled with despair, my eyes filled with tears

As I tried to gatehr the last of my strength

To seek in the depth of the unknown

The curtain goes up and the last act begins

Still so sombre but somehow darker

A goblet filled with blood of thousands

Approaches above their heards

The voice of darkness starts to grind in my head

«Purify your damned souls, drink of the unholy communion

Swear the allegiance and you’ll never catch a glimpse

Of sunlight again»

The frost that lays on the land where life no longer dwells

Is a memory of the one that showed

That life don’t have a meaning

Toen alle rust vervaagde

Een theatervoorstelling

Ging voor mijn ogen omhoog

Een voorstelling waarin de acteurs tot slaaf werden gemaakt

Onder de bedrieglijke God

Het verlaten land dat nooit meer licht zal zien

Het sombere sliep achter het eseal

De act bleef maar rond zijn wiel draaien

Het zicht werd mistig terwijl de tranen mijn ogen vulden

Mijn hoofd zat vol met gedachten over de mensen

En over hun woeste lucht

Geluiden van ellende weergalmden in mijn hoofd

Nooit meer zal ik zo'n medeleven voelen

Dat ik dat moment voelde

Dus volg deze vreselijke droom

Het vertrouwen dat ooit werd opgebouwd

Valt nu uit elkaar

Een vertrouwen dat is opgebouwd uit dromen

Voor altijd begraven in wanhoop

Mijn ziel was gevuld met wanhoop, mijn ogen gevuld met tranen

Terwijl ik probeerde de laatste van mijn krachten te verzamelen

Om te zoeken in de diepte van het onbekende

Het gordijn gaat omhoog en het laatste bedrijf begint

Nog steeds zo somber, maar op de een of andere manier donkerder

Een beker gevuld met bloed van duizenden

Benaderingen boven hun gehoor

De stem van de duisternis begint te malen in mijn hoofd

"Reinig uw verdoemde zielen, drink van de onheilige communie"

Zweer trouw en je zult nooit een glimp opvangen

Weer zonlicht»

De vorst die ligt op het land waar het leven niet langer woont

Is een herinnering aan degene die liet zien

Dat leven geen zin heeft