Los Aguaceros De Mayo - Los Tigres Del Norte

Los aguaceros de mayo, borraron las huellas que dejo el

Caballo, perdieron el rumbo que siguio el jinete

Bajo de noche aquel gallo, y al ver los relampagos, truenos y rayos,

el solo se dijo, es mi

Noche de suerte

Rosita la hija de Antonio, hombre con caracter del

Mismo demonio, le entrego su amor a Juan Pablo el

Sierreño

Como el papá se oponia, decidio jugarse aunque bien lo

Sabia, que se iba jugando la vida en su empeño

Un relampago de pronto las sombras pinto del jinete y

Del potro y por un instante uno al otro se vieron

Rosita brinco las cerca y en ancas del cuaco se subio

La puerca y entre la tormenta desaparecieron

Don Antonio enfurecido donde le pegaron si le habia

Dolido, fue una gran ofensa lo que hizo Juan Pablo

Los matare yo lo juro, pues lo que me hicieron se los

Aseguro es como ponerle espuelas al diablo

Junto a la gente del pueblo los voy a encontrar y de un

Arbol los cuelgo, decia enfurecido don Antonio Castro

Y se trago su coraje, los hombres peinaron aquellos

Parajes, pero la tormenta se trago los rastros

Oculto en una cañada Juan Pablo tranquilo le dice a su

Amada, si quieren buscarnos aqui los espero

Y a ellos les digo una cosa, que me la robe para

Hacerla mi esposa y antes que a Rosita se llevan mi

Cuero

De stortbuien van mei hebben de sporen van de

Paard, ze verloren de koers die de ruiter volgde

Die haan kwam 's nachts naar beneden en zag de bliksem, donder en bliksem,

hij zei gewoon tegen zichzelf, het is mijn

gelukkige nacht

Rosita de dochter van Antonio, een man met het karakter van

Dezelfde duivel, hij gaf zijn liefde aan Juan Pablo de

Sierreno

Omdat de vader tegen was, besloot hij te spelen, hoewel hij

Ze wist dat ze haar leven op het spel zette in haar poging

Een bliksemflits schilderde plotseling de schaduwen van de ruiter en

Vanaf het veulen en heel even zagen ze elkaar

Rosita sprong over het hek en klom op de hurken van de cuaco

Het varken en in de storm verdwenen

Don Antonio was woedend waar ze hem sloegen als hij dat had gedaan...

Gekwetst, het was een grote overtreding wat Juan Pablo deed

Ik zal ze vermoorden, dat zweer ik, want wat ze me hebben aangedaan...

Ik verzeker je dat het is alsof je de duivel de sporen geeft

Samen met de mensen van de stad ga ik ze zoeken en

Boom hing ze op, zei Don Antonio Castro woedend

En hij slikte zijn moed in, de mannen kamden die uit

Plaatsen, maar de storm verzwolg de sporen

Verborgen in een ravijn vertelt Juan Pablo kalm aan zijn...

Geliefden, als je ons wilt zoeken, wacht ik hier op je

En ik vertel ze één ding, dat ik het voor mezelf steel

Maak haar mijn vrouw en voor Rosita nemen ze mijn

Leer