Margarita - Los Secretos

Desde que tú te fuiste nunca fue lo mismo,

perdí la razón por pasarme de listo.

Te guardé una entrada para el desconcierto,

vi tu sitio vacío, preferí verme muerto.

Ya sé que desconoces las reglas del juego,

me quemé yo solo por jugar con tu fuego.

Cuando dieron las veinte recordé los caprichos,

esos que sólo tú y yo nos habíamos dicho.

Me olvidé cuando estaba en tu pelo escondido.

Todas esas cosas que hubieras querido.

Deshojando la flor, suave Margarita,

la que me emborrachó sin perder la sonrisa.

Ya sé que desconoces las reglas del juego,

me quemé yo solo por jugar con tu fuego.

Cuando dieron las veinte recordé los caprichos,

esos que sólo tú y yo nos habíamos dicho.

Esos que sólo tú y yo nos habíamos dicho.

Sinds je wegging was het nooit meer hetzelfde

Ik verloor mijn verstand omdat ik te slim was.

Ik heb een kaartje voor je bewaard voor de verlegenheid,

Ik zag je lege plek, ik zag mezelf liever dood.

Ik weet dat je de spelregels niet kent,

Ik heb mezelf verbrand omdat ik met je vuur speelde.

Toen twintig uur sloeg herinnerde ik me de grillen,

die alleen jij en ik elkaar hadden verteld.

Ik was vergeten wanneer ik in je verborgen haar zat.

Al die dingen die je zou hebben gewild.

Bloem plukken, zachte Margarita,

degene die me dronken maakte zonder mijn glimlach te verliezen.

Ik weet dat je de spelregels niet kent,

Ik heb mezelf verbrand omdat ik met je vuur speelde.

Toen twintig uur sloeg herinnerde ik me de grillen,

die alleen jij en ik elkaar hadden verteld.

Die alleen jij en ik elkaar hadden verteld.