Al Final De Este Viaje En La Vida - Los Bunkers, Manuel García

Al final de este viaje

en la vida quedaran

nuestros cuerpos hinchados de ir

a la muerte, el odio, al borde del mar

al final de este viaje

en la vida quedara

nuestro rastro invitando a vivir

por lo menos por eso es que estoy aquí.

Somos prehistoria que tendrá el futuro

somos los anales remotos del hombre

estos años son el pasado del cielo

estos años son cierta agilidad

con que el sol te dibuja en el porvenir

son la verdad o el fin

son Dios.

Quedamos los que puedan sonreír

en medio de la muerte, en plena luz

en plena luz, en plena luz…

Al final de este viaje

en la vida quedara

una cura de tiempo y de amor

una gasa que envuelva un viejo dolor

al final de este viaje

en la vida quedaran

nuestros cuerpos tendidos al sol

como sabanas blancas después del amor.

Al final del viaje esta el horizonte

al final del viaje partiremos de nuevo

al final del viaje comienza un camino

otro buen camino que seguir descalzos

contando la arena, al final del viaje

estamos tu y yo, intactos…

Quedamos los que puedan sonreír

en medio de la muerte, en plena luz

en plena luz, en plena luz…

aan het einde van deze reis

in het leven zullen ze blijven

onze lichamen gezwollen van gaan

tot de dood, haat, aan de rand van de zee

aan het einde van deze reis

in het leven zal blijven

ons spoor nodigt uit om te leven

Dat is tenminste waarom ik hier ben.

Wij zijn de prehistorie die de toekomst zal hebben

wij zijn de verre annalen van de mens

deze jaren zijn het verleden van de lucht

deze jaren zijn een zekere behendigheid

waarmee de zon je in de toekomst trekt

ze zijn de waarheid of het einde

zij zijn God.

Wij zijn degenen die kunnen lachen

midden in de dood, op klaarlichte dag

in het volle licht, in het volle licht...

aan het einde van deze reis

in het leven zal blijven

een remedie van tijd en liefde

een gaas dat een oude pijn omhult

aan het einde van deze reis

in het leven zullen ze blijven

onze lichamen liggen in de zon

als witte lakens na de liefde.

Aan het einde van de reis is de horizon

aan het einde van de reis beginnen we weer

aan het einde van de reis begint een pad

nog een goed pad om op blote voeten te volgen

Het zand tellen, aan het einde van de reis

wij zijn jij en ik, intact...

Wij zijn degenen die kunnen lachen

midden in de dood, op klaarlichte dag

in het volle licht, in het volle licht...