La Zarzamora - Lola Flores

En el caf de Levante,

Entre palmas y alegras,

Cantaba la Zarzamora

Se lo pusieron de mote

Porque dicen que tena

Los ojos como las moras.

Le abro primero un tratante y ol

Y luego fu de un marqus

Que la llen de brillantes y ol

De la cabeza a los pies.

Deca la gente que si era de hielo,

Que si de los hombres se andaba burlando,

Hasta que una noche con rabia de celos,

A la Zarzamora pillaron llorando.

Que tiene la Zarzamora que a todas horas

Llora que llora por los rincones.

Ella que siempre rea y presuma

De que parta los corazones

Del querer hizo la prueba y un cario conoci

Que la trae y que la lleva por la calle del dolor

Los flamencos del colmao

La vigilan a deshora,

Porque se han empestillao

En saber del querer desgraciado

Que embruj a la Zarzamora.

Cuando sonaban las voces,

Una copla de agona

Lloraba la Zarzamora

Mas nadie daba razones

Ni el intrngulis saba

De aquella pena traidora

Pero una noche al levante y ol

Fu a buscarla una mujer.

Cuando la tuvo delante y ol

Se dijeron no se qu.

De aquello que hablaron ninguno saba

Ms la Zarzamora lo dijo llorando,

En una coplilla que pronto corri

Y que ya la gente la va publicando.

Que tiene la Zarzamora que a todas horas…

In café Levante,

Tussen handpalmen en gejuich,

De braam zong

Ze gaven het een bijnaam

omdat ze zeggen dat ik had

Ogen als bramen.

Ik open eerst een dealer en ol

En toen was het van een markies

Dat ze het vullen met briljant en oud

Van kop tot teen.

Mensen zeiden dat als het van ijs was gemaakt,

Dat als hij grappen maakte over mannen,

Tot op een nacht, in een woede van jaloezie,

Zarzamora werd betrapt op huilen.

Wat heeft de Blackberry dat altijd?

Huil die huilt in de hoeken.

Zij die altijd lacht en opschept

van waaruit de harten vertrekken

Van willen dat hij de test deed en een geliefde ontmoette

Dat brengt haar en neemt haar mee door de straat van pijn

De flamingo's van colmao

Ze kijken naar haar op het verkeerde moment,

Omdat ze zijn vastgeschroefd

In het kennen van de ongelukkige behoefte

Dat betoverde de Blackberry.

Toen de stemmen klonken,

Een couplet van ondraaglijke pijn

De Blackberry huilde

Maar niemand gaf redenen

Zelfs de intrngulis wisten het niet

Van dat verraderlijke verdriet

Maar een nacht op en ol

Een vrouw ging haar zoeken.

Toen hij haar voor zich had en...

Ze zeiden ik weet niet wat.

Niemand wist waar ze het over hadden

Mevrouw Blackberry zei het huilend,

In een couplet dat al snel liep

En dat mensen het al publiceren.

Wat heeft de Blackberry dat altijd...