Sogno Di Estunno - Locanda Delle Fate

Guardo camminando la mia ombra

Che scivola sui sassi

Mentre l’ultima pioggia dell’estate

Mi racconta delle mille cose che non ho

Oggi finirà la prigionia

Vedrai il reticolato di polivinile

Anna saran belli i tuoi capelli sul vestito che io ti darò

Poco tempo ormai resterà fra noi in questa nuova età

Vestirò con te i panni vecchi e poi scalzo camminerò

Solo il vento amico insieme a noi me li ricamerà

Nelle tasche solo l’anima cieli immensi su noi

Regni eterni persi, antichi dei, arsi invano laggiù

Nelle tasche solo l’anima a sognare per noi

Piove piano sopra i fiori di un’estate fa

Piove sui ricordi antichi della gioventù

Forse è giunta l’ora attesa della libertà

Troppe volte hanno tradito la mia ingenuità, ingenuità

E' strano sai, la pioggia che cade sul prato, i grilli cantano già

E' strano sai, l’estate ha mille colori che quasi non vedo più

E' strano sai avere tanta voglia di correre e muover piano i passi

Per non sciupare l’attimo di libertà

(Grazie a GuGa per questo testo)

Ik kijk hoe mijn schaduw loopt

Dat glijdt over de stenen

Terwijl de laatste regen van de zomer

Hij vertelt me ​​over de duizend dingen die ik niet heb

Vandaag zal de gevangenschap eindigen

Je zult het polyvinylnet zien

Anna, je haar zal prachtig staan ​​op de jurk die ik je zal geven

Een korte tijd zal onder ons blijven in deze nieuwe tijd

Ik zal de oude kleren met je dragen en dan zal ik op blote voeten lopen

Alleen de vriendelijke wind samen met ons zal ze voor mij borduren

In de zakken alleen de ziel immense luchten boven ons

Verloren eeuwige koninkrijken, oude goden, daar tevergeefs verbrand

In de zakken alleen de ziel om voor ons te dromen

Het regent langzaam over de bloemen van een zomer geleden

Het regent op de oude herinneringen aan de jeugd

Misschien is het verwachte uur van vrijheid aangebroken

Te vaak hebben ze mijn naïviteit, naïviteit verraden

Het is vreemd weet je, de regen valt op het gazon, de krekels zingen al

Het is raar, weet je, de zomer heeft duizend kleuren die ik bijna niet meer zie

Het is vreemd dat je weet dat je een groot verlangen hebt om langzaam te rennen en te bewegen

Om het moment van vrijheid niet te verspillen

(Met dank aan GuGa voor deze tekst)