Profumo Di Colla Bianca - Locanda Delle Fate

Ombre riposano nella soffitta buia

Tra i resti di un tempo e i ricami della luce

Con la polvere trasformano

Libri e quaderni vecchi

E un sogno rimasto a specchiarsi nel tempo

Tra rovine di un giocattolo

Profumo di colla bianca, ritrovato qui

Fantasmi vecchi e nuovi si confondono

Mille vetri rispecchiano ricordi che un bimbo lasciò

Raccolgo un libro di immagini sbiadite dalla realtà

Voglia immensa di chiudere le porte sulla mia età

Ombre riposano nella soffitta buia

Tra i resti di un tempo che i ricami della luce

Con la polvere trasformano

La dietro il muro il vento

Rapisce al silenzio sospiri confusi

E voci ancora tiepide in un attimo

Ma il profumo di colla bianca si è fermato qui

Per regalare al vento le mie maschere

(Grazie a GuGa per questo testo)

Schaduwen rusten op de donkere zolder

Tussen de overblijfselen van het verleden en de borduursels van licht

Met het poeder transformeren ze

Oude boeken en notitieboekjes

Het is een droom om zichzelf na verloop van tijd te spiegelen

Tussen de ruïnes van een stuk speelgoed

Geur van witte lijm, hier gevonden

Oude en nieuwe geesten raken in de war

Duizend glazen weerspiegelen herinneringen die een kind heeft achtergelaten

Ik verzamel een boek met afbeeldingen die vervaagd zijn uit de realiteit

Immens verlangen om de deuren te sluiten op mijn leeftijd

Schaduwen rusten op de donkere zolder

Onder de overblijfselen van een tijd dat de borduursels van licht

Met het poeder transformeren ze

Daar achter de muur de wind

Hij grist verwarde zuchten in stilte

En nog steeds lauwe stemmen in een moment

Maar daar stopte de geur van witte lijm

Om mijn maskers aan de wind te geven

(Met dank aan GuGa voor deze tekst)