Nostalgias - Lito Vitale, Juan Carlos Baglietto

Quiero emborrachar mi corazón

Para apagar un loco amor

Que más que amores un sufrir:

Y aquí vengo para eso

A borrar antiguos besos

En los besos de otra boca…

Si su amor fue flor de un día

¿Por qué causaes siempre mía

Esta cruel preocupación?

Quiero por los dos mi copa alzar

Para borrar mi obstinación…

¡Y más la vuelvo a recordar!

Nostalgias

De escuchar su risa loca

Y sentir junto a mi boca

Como un fuego, su respiración

Angustia

De sentirme abandonado

De pensar que otro, a sulado

Pronto, pronto le hablará de amor

Hermano

Yo no quiero rebajarme

Ni pedirle, ni llorarle

Ni decirle que no quiero más vivir…

Desde mi triste soledad veré caer

Las rosas muertas de mi juventud

Gime, bandoneón, tu tango gris;

Quizás a ti te hiera igual

Algún amor sentimental…

Llora mi alma de fantoche

Sola y triste en esta noche

Noche negra y sin estrellas…

Si las copas traen consuelo

Aquí estoy con mi desvelo

Para ahogarlo de una vez

Quiero emborrachar mi corazón

Para después poder brindar

Por los fracasos del amor

Ik wil mijn hart dronken maken

Om een ​​gekke liefde uit te schakelen

Dat meer dan houdt van lijden:

En daar kom ik voor

Om oude kussen te wissen

In de kussen van een andere mond...

Als je liefde de bloem van een dag was

waarom ben je altijd van mij

Deze wrede bezorgdheid?

Ik wil het glas heffen voor ons allebei

Om mijn koppigheid uit te wissen...

En hoe meer ik me haar weer herinner!

nostalgie

Om je gekke lach te horen

En voel naast mijn mond

Als een vuur, je adem

Angst

van het gevoel in de steek gelaten te worden

Te denken dat een ander, geïsoleerd

Spoedig, spoedig zal hij over liefde spreken

Broer

Ik wil mezelf niet verlagen

Vraag het hem niet en huil niet

Ik vertel hem niet eens dat ik niet meer wil leven...

Vanuit mijn trieste eenzaamheid zal ik zien vallen

De dode rozen van mijn jeugd

Kreun, bandoneon, je grijze tango;

Misschien doet het jou hetzelfde pijn

Een beetje sentimentele liefde...

Mijn marionet-ziel huilt

Alleen en verdrietig op deze nacht

Zwarte en sterrenloze nacht...

Als de kopjes troost brengen

Hier ben ik met mijn slapeloosheid

Om het een keer te overstemmen

Ik wil mijn hart dronken maken

Om later te kunnen proosten

Voor de mislukkingen van de liefde