20th Of December Madison Avenue - Lisa Miskovsky

You walk me through the park where all the dark spots lit by snow

You talk me through my part as if you’re starring the show

I hate you ‘cause of the way these Gotham snowflakes lick your hair

I hate you ‘cause I need you, ‘cause I know that you don’t care

You remind me I’m no longer young

It’s the 20th of December, Santa’s looking kind of worn

The windows shine like embers and every year there’s more

I don’t think I look much older, but I’m not the one to ask

Nostalgia’s getting bolder with every day that pass

It reminds me I’m no longer young

Back then the streets were paved with light

As if this town was built by night

And our steps like hyperspace flight

In a universe that was ours by right

You look at me through lenses of ideas that were never mine

You’re shooting cross the trenches, in the world war of your mind

You’ve gone and hit old Sancho between the halo and the eyes

Bet he didn’t see it coming, just the tunnel and the light

So go away and pray baby, come back when you can cry

It’s Christmas time remember, the least you should do is try

The 90's like the weak link in the chain around my heart

And the peace I’ve built within it, is like an island off the charts

You step in like a tow truck, and tear my world apart

Yawning like a housecat playing cruelly with a mouse

You’re shouting cross the trenches, to steal my peace of mind

It was you who killed the angels, you the greatest lover of all time

You’re just a petty thief now in the universe of small crime

You remind me I’m no longer young

Back then the streets were paved with light

As if this town was built by night

And our steps like hyperspace flight

In a universe that was ours by right

Je loopt met me door het park waar alle donkere plekken verlicht zijn door sneeuw

Je praat me door mijn deel alsof je de hoofdrol speelt in de show

Ik haat je vanwege de manier waarop deze Gotham-sneeuwvlokken je haar likken

Ik haat je omdat ik je nodig heb, omdat ik weet dat het je niet kan schelen

Je herinnert me eraan dat ik niet langer jong ben

Het is 20 december, de kerstman ziet er een beetje versleten uit

De ramen glanzen als sintels en elk jaar is er meer

Ik denk niet dat ik er veel ouder uitzie, maar ik ben niet degene die het vraagt

Nostalgie wordt brutaler met elke dag die voorbijgaat

Het herinnert me eraan dat ik niet meer jong ben

Toen waren de straten geplaveid met licht

Alsof deze stad 's nachts is gebouwd

En onze stappen houden van een hyperruimtevlucht

In een universum dat van ons was

Je kijkt naar me door lenzen van ideeën die nooit van mij waren

Je schiet door de loopgraven, in de wereldoorlog van je geest

Je bent gegaan en hebt de oude Sancho tussen de halo en de ogen geraakt

Wedden dat hij het niet zag aankomen, alleen de tunnel en het licht

Dus ga weg en bid schat, kom terug als je kunt huilen

Het is Kerstmis, onthoud, het minste wat je moet doen is proberen

De jaren 90 als de zwakke schakel in de ketting rond mijn hart

En de vrede die ik erin heb opgebouwd, is als een eiland buiten de hitlijsten

Je stapt in als een sleepwagen en scheurt mijn wereld uit elkaar

Geeuwen als een huiskat die wreed met een muis speelt

Je schreeuwt door de loopgraven, om mijn gemoedsrust te stelen

Jij was het die de engelen vermoordde, jij de grootste minnaar aller tijden

Je bent nu gewoon een kruimeldief in het universum van de kleine misdaad

Je herinnert me eraan dat ik niet langer jong ben

Toen waren de straten geplaveid met licht

Alsof deze stad 's nachts is gebouwd

En onze stappen houden van een hyperruimtevlucht

In een universum dat van ons was