Blue & Gold - Linda Thompson

Tell me, Mother, who will I marry?

Tell me as we stitch

While my father loves to tarry

Under a drunken ditch

Her mother said you are a princess

And you will seek your kind

He will sweep you off your feet

And you’ll live in a palace so fine

She met a boy and he seemed so right

With his stripes and his blue cockade

And they lay down on a pallet of straw

It seemed like a grand estate

She married the man to whom she was promised

With heavy heart she went

With servants to carry and servants to fetch

And no one to help her forget

Through the long lonely nights I call your name

Sleeping and waking to me are just the same

Everything I have I would gladly give

For thee, for thee

Through the long lonely nights I call your name

Sleeping and waking to me are just the same

Everything I have I would gladly give

For thee, for thee

Blue and gold, young and old

Beautiful or plain

The fortunes of war are a broken heart

On a golden chain

Pity the woman who marries for love

Her heart will never be free

And pity the woman who marries for land

For she’ll unhappy be

Through the long lonely nights I call your name

Sleeping and waking to me are just the same

Everything I have I would gladly give

For thee, for thee

Zeg me, moeder, met wie zal ik trouwen?

Vertel het me terwijl we naaien

Terwijl mijn vader graag vertoeft

Onder een dronken sloot

Haar moeder zei dat je een prinses bent

En je zult jouw soort zoeken

Hij zal je van je voeten vegen

En je woont in een zo fijn paleis

Ze ontmoette een jongen en hij leek zo goed

Met zijn strepen en zijn blauwe kokarde

En ze gingen liggen op een pallet stro

Het leek een groots landgoed

Ze trouwde met de man aan wie ze was beloofd

Met pijn in het hart ging ze

Met bedienden om te dragen en bedienden om te halen

En niemand om haar te helpen vergeten

Door de lange eenzame nachten noem ik je naam

Voor mij zijn slapen en wakker worden hetzelfde

Alles wat ik heb, zou ik graag geven

Voor u, voor u

Door de lange eenzame nachten noem ik je naam

Voor mij zijn slapen en wakker worden hetzelfde

Alles wat ik heb, zou ik graag geven

Voor u, voor u

Blauw en goud, jong en oud

Mooi of gewoon

Het lot van de oorlog is een gebroken hart

Aan een gouden ketting

Heb medelijden met de vrouw die uit liefde trouwt

Haar hart zal nooit vrij zijn

En heb medelijden met de vrouw die trouwt voor land

Want ze zal ongelukkig zijn

Door de lange eenzame nachten noem ik je naam

Voor mij zijn slapen en wakker worden hetzelfde

Alles wat ik heb, zou ik graag geven

Voor u, voor u