Dissonance - Lightworker

There’s something about that way

Light scatters through the surface of water

The way it breaks through the darkened depths

Guiding everything but me

As the sickness takes its toll

I’m the coward, somewhere on the road

Feeding doubt, far from home

The grey is overtaking me

It’d be so much easier to expect the worst

To expect the light at the end of everything

To just disappear cause my solace is shattered

I woke up to the haze, a bleak reality

Fall to my knees with palms to the sky

But the truth is…

Shards of glass could greet my face, and I wouldn’t feel a thing

The waves could take my lungs, and I, and I won’t fear what it brings

Guide my way through the fray, guide me through the fray

Stain the pavement with the last of my faith

I’m fading out

Too afraid to face the truth revealed

I’ve lost my grip

Can’t bare to think of a loss so dear

I’m losing touch

With what could be real

I’ve lost myself again and again

So my God, this is my cry to You

Fall to my knees with palms to the sky

Am I ready to embrace this part of life?

Cause the truth is…

Shards of glass could greet my face, and I wouldn’t feel a thing

The waves could take my lungs, and I, and I won’t fear what it brings

Guide my way through the fray, guide me through the fray

Stain the pavement with the last of my faith

What will be left of this when I know I’ll break time and time again?

There must be more, why can’t I see it

Searching for oxygen to restore my peace, restore my peace again

I can’t hear your words, but I still believe them

I just don’t have the faith to believe that there’s nothing to this mess

There must be more, why can’t I see it

Even as time wears thin and my vision dims, I’ll seek the evidence

I can’t hear your words, but I still believe them

Er is iets met die manier

Licht verstrooit door het wateroppervlak

De manier waarop het door de donkere diepten breekt

Alles leiden behalve ik

Terwijl de ziekte zijn tol eist

Ik ben de lafaard, ergens op de weg

Twijfel voeden, ver van huis

Het grijs haalt me ​​in

Het zou zo veel gemakkelijker zijn om het ergste te verwachten

Om het licht aan het einde van alles te verwachten

Gewoon verdwijnen omdat mijn troost verbrijzeld is

Ik werd wakker met de waas, een sombere realiteit

Val op mijn knieën met de handpalmen naar de hemel

Maar de waarheid is...

Glassplinters zouden mijn gezicht kunnen begroeten, en ik zou er niets van voelen

De golven kunnen mijn longen pakken, en ik, en ik zal niet bang zijn voor wat het brengt

Leid me een weg door de strijd, leid me door de strijd

Bevlek de stoep met het laatste van mijn geloof

Ik ben aan het vervagen

Te bang om de waarheid onder ogen te zien

Ik ben mijn grip kwijt

Kan het niet opbrengen om aan een zo dierbaar verlies te denken

Ik verlies contact

Met wat echt zou kunnen zijn

Ik ben mezelf keer op keer verloren

Dus mijn God, dit is mijn roep tot U

Val op mijn knieën met de handpalmen naar de hemel

Ben ik klaar om dit deel van het leven te omarmen?

Want de waarheid is...

Glassplinters zouden mijn gezicht kunnen begroeten, en ik zou er niets van voelen

De golven kunnen mijn longen pakken, en ik, en ik zal niet bang zijn voor wat het brengt

Leid me een weg door de strijd, leid me door de strijd

Bevlek de stoep met het laatste van mijn geloof

Wat blijft er van over als ik weet dat ik keer op keer zal pauzeren?

Er moet meer zijn, waarom kan ik het niet zien?

Zoeken naar zuurstof om mijn vrede te herstellen, mijn vrede opnieuw te herstellen

Ik kan je woorden niet horen, maar ik geloof ze nog steeds

Ik heb gewoon niet het geloof om te geloven dat er niets aan deze rotzooi is

Er moet meer zijn, waarom kan ik het niet zien?

Zelfs als de tijd dringt en mijn zicht vervaagt, zal ik op zoek gaan naar het bewijs

Ik kan je woorden niet horen, maar ik geloof ze nog steeds