Saviour - Lights

The night is deafening when the silence is listening

And I’m down on my knees

And I know that something is missing

Because the back of my mind is holding things I’m relying in

But I choose to ignore it because I’m always denying them

I’m a bit of a manic when it’s not as I plan it

'Cause I start losing my head, and then I get up in a panic

Remember when we were kids and always knew when to quit it?

Are we denying a crisis or are we scared of admitting it?

I don’t want to know

I just want to run to you

And break off the chains, and throw them away

I just want to be so much

And shake off the dust that turned me to rust

Sooner than later I need a saviour

I need a saviour

It won’t ever change if you want it to stay the same

I really hate it, but I know it’s hard to choose if you’re chained

And when it’s all you control, 'cause you got nothing else to hold

You’re getting tighter and tighter

It’s getting harder to let it go

I don’t want to know

I just want to run to you

And break off the chains, and throw them away

I just want to be so much

And shake off the dust that turned me to rust

Sooner than later I need a saviour

I need a saviour

Stand me up, and maybe I won’t be so small

Free my hands and feet, and maybe I won’t always fall

Save me

I just want to run to you

And break off the chains, and throw them away

I just want to be so much

And shake off the dust that turned me to rust

I just want to run to you

And break off the chains, and throw them away

I just want to be so much

And shake off the dust that turned me to rust

Sooner than later I need a saviour

I need a saviour

De nacht is oorverdovend als de stilte luistert

En ik zit op mijn knieën

En ik weet dat er iets ontbreekt

Omdat ik in mijn achterhoofd dingen vasthoud waar ik op vertrouw

Maar ik kies ervoor om het te negeren omdat ik ze altijd ontken

Ik ben een beetje manisch als het niet is zoals ik het plan

Want ik begin mijn hoofd te verliezen en dan sta ik in paniek op

Weet je nog toen we kinderen waren en altijd wisten wanneer we ermee moesten stoppen?

Ontkennen we een crisis of zijn we bang om het toe te geven?

Ik wil het niet weten

Ik wil gewoon naar je toe rennen

En breek de kettingen af ​​en gooi ze weg

Ik wil gewoon zo graag zijn

En schud het stof van me af dat me liet roesten

Vroeg of laat heb ik een redder nodig

Ik heb een redder nodig

Het zal nooit veranderen als je wilt dat het hetzelfde blijft

Ik heb er echt een hekel aan, maar ik weet dat het moeilijk is om te kiezen als je geketend bent

En als je alleen maar controle hebt, want je hebt niets anders om vast te houden

Je wordt strakker en strakker

Het wordt steeds moeilijker om het los te laten

Ik wil het niet weten

Ik wil gewoon naar je toe rennen

En breek de kettingen af ​​en gooi ze weg

Ik wil gewoon zo graag zijn

En schud het stof van me af dat me liet roesten

Vroeg of laat heb ik een redder nodig

Ik heb een redder nodig

Sta me op, en misschien zal ik niet zo klein zijn

Maak mijn handen en voeten vrij, en misschien zal ik niet altijd vallen

Red mij

Ik wil gewoon naar je toe rennen

En breek de kettingen af ​​en gooi ze weg

Ik wil gewoon zo graag zijn

En schud het stof van me af dat me liet roesten

Ik wil gewoon naar je toe rennen

En breek de kettingen af ​​en gooi ze weg

Ik wil gewoon zo graag zijn

En schud het stof van me af dat me liet roesten

Vroeg of laat heb ik een redder nodig

Ik heb een redder nodig