Clarus - Light Bearer

Authority:

Holy!

Holy!

Holy!

Lucifer:

I construct no seat for I will not rest.

For I am no king and I claim no throne.

I will stand atop the highest point in hell

and I will raise my voice aloft.

So that the crawling worm and the lofty bird

shall know my sermon.

I seek eyes that see through worlds,

I seek a mouth to voice my cause,

I seek a tongue lined with silver,

so that my words are clear and just,

for my father has lied.

The words of rapture;

the Trisagion, the holy thrice, a beacon of black light

that flooded the cosmos, out from the focal point of the false god.

Within his mountainous construction, he heard his broadcast interrupted,

a voice far louder and far more clear than that of the progenitor.

This was the voice of Lucifer, standing atop the tower of Dis, his lungs

filled with the fervor of his kin;

his heart filled with distress,

the fear of losing all.

His teeth gritted, every muscle strained,

the words tore from within him, piercing the roof of hell, his temper

dispersed amongst the many layers of existence.

His focus upon those minds

capable of comprehending his petition.

Autoriteit:

Heilig!

Heilig!

Heilig!

Lucifer:

Ik bouw geen stoel want ik zal niet rusten.

Want ik ben geen koning en ik eis geen troon op.

Ik zal op het hoogste punt in de hel staan

en ik zal mijn stem verheffen.

Zodat de kruipende worm en de verheven vogel

zal mijn preek kennen.

Ik zoek ogen die door werelden kijken,

Ik zoek een mond om mijn zaak te uiten,

Ik zoek een tong omzoomd met zilver,

zodat mijn woorden duidelijk en rechtvaardig zijn,

want mijn vader heeft gelogen.

De woorden van vervoering;

de Trisagion, de heilige driemaal, een baken van zwart licht

die de kosmos overspoelde, vanuit het brandpunt van de valse god.

Binnen zijn bergachtige constructie hoorde hij dat zijn uitzending werd onderbroken,

een stem die veel luider en veel duidelijker is dan die van de stamvader.

Dit was de stem van Lucifer, staande op de toren van Dis, zijn longen

vervuld van de vurigheid van zijn verwanten;

zijn hart vervuld van angst,

de angst om alles te verliezen.

Zijn tanden op elkaar geklemd, elke spier gespannen,

de woorden scheurden uit hem, doorboorden het dak van de hel, zijn humeur

verspreid over de vele lagen van het bestaan.

Zijn focus op die geesten

in staat zijn verzoek te begrijpen.