Prizeman : Silencium - Libera

Very old are the woods

And the buds that break out of the briers boughs

When March winds wake

So old with their beauty are

Oh no man knows through what wild centuries

Roves back the rose

Very old are the brooks

And the rills that rise

Where snow sleeps cold beneath the azure skies

Sing such a history of come and gone

We wake and whisper a while

But the day gone by

Very old are we men

Our dreams are tales told in dim Eden

By Eve’s nightingales.

Heel oud zijn de bossen

En de knoppen die uit de doornstruiken komen

Wanneer de maartwinden ontwaken

Zo oud met hun schoonheid zijn

Oh niemand weet door welke wilde eeuwen

Roves de roos terug

Heel oud zijn de beekjes

En de rillingen die opkomen

Waar sneeuw koud slaapt onder de azuurblauwe luchten

Zing zo'n geschiedenis van komen en gaan

We worden wakker en fluisteren een tijdje

Maar de dag is voorbij

Heel oud zijn wij mannen

Onze dromen zijn verhalen verteld in het schemerige Eden

Bij Eva's nachtegalen.