Липа-облепиха - Леприконсы

Я с тобой девчонка очень долго гуляю,

Кидаю, бросаю, опять возвращаю.

Знаю все, что было между нами не любовь,

Но когда тебя я еще увижу вновь.

Все, что было пройдено, забыто, убито.

Мною это чувство перекрыто.

Знаешь это ты, знаю это я.

И это не моя ошибка.

Липа, липа-облепиха.

Как она смогла так лихо.

Мной по-тиху овладела.

И взяла чего хотела, умело взяла.

А липа молчит, ничего не отвечает,

Скучает, страдает, о ясене мечтает.

Я ее возьму тихо обниму

И свою историю грустную пропою.

Я на тебя столько денег просадил.

За это Федя меня б, наверное, убил.

Но знаешь это ты, знаю это я.

И это не моя ошибка.

Липа, липа-облепиха.

Как она смогла так лихо.

Мной по-тиху овладела.

И взяла чего хотела, умело взяла.

Липа, липа-облепиха.

Как она смогла так лихо.

Мной по-тиху овладела.

И взяла чего хотела, умело взяла.

Мое счастье.

Ik loop heel lang met je meisje,

Ik gooi, ik gooi, ik keer terug.

Ik weet dat alles wat tussen ons was geen liefde is,

Maar wanneer zie ik je weer.

Alles wat is doorgegeven, wordt vergeten, gedood.

Ik heb dit gevoel afgedekt.

Jij weet het, ik weet het.

En het is niet mijn schuld.

Linde, linde-duindoorn.

Hoe kon ze het zo goed doen.

Ik werd stilletjes overgenomen.

En ze nam wat ze wilde, vakkundig nam ze het.

En de linde zwijgt, antwoordt nergens op,

Hij mist, lijdt, droomt van as.

Ik zal haar stilletjes knuffelen

En ik zal mijn droevige verhaal zingen.

Ik heb zoveel geld aan je uitgegeven.

Fedya zou me daarvoor waarschijnlijk vermoord hebben.

Maar jij weet het, ik weet het.

En het is niet mijn schuld.

Linde, linde-duindoorn.

Hoe kon ze het zo goed doen.

Ik werd stilletjes overgenomen.

En ze nam wat ze wilde, vakkundig nam ze het.

Linde, linde-duindoorn.

Hoe kon ze het zo goed doen.

Ik werd stilletjes overgenomen.

En ze nam wat ze wilde, vakkundig nam ze het.

Mijn geluk.