Idas E Voltas - Leonardo

Quando anoitece lá fora me bate a lembrança

Do tempo em que éramos duas crianças

Pensando que o mundo era um favo de mel

Ah, esse amor inocente era pra toda vida

Jamais entre nós nem adeus nem partida

A nossa paixão tinha gosto de céu

Parece até que foi ontem o primeiro beijo

Quando fecho os olhos ainda te vejo

E sinto as batidas do seu coração

Há quanta coisa bonita no amor tão puro

Parece mentira que aquele futuro

Que a gente sonhou não passou de ilusão

Veio nos trilhos do tempo o trem do destino

E foi te levando por outros caminhos

Deixando-me aqui na estação solidão

E nessas idas e voltas da minha saudade

Perdi o endereço da felicidade

Fiquei prisioneiro da recordação

Als het buiten donker wordt, schiet de herinnering me te binnen

Vanaf de tijd dat we twee kinderen waren

Denken dat de wereld een honingraat was

Ah, deze onschuldige liefde was voor het leven

Nooit tussen ons, geen afscheid of vertrek

Onze passie smaakte hemels

Het lijkt alsof de eerste kus gisteren was

Als ik mijn ogen sluit, zie ik je nog steeds

En ik voel je hart kloppen

Er is zoveel moois in de liefde zo puur

Het lijkt een leugen dat die toekomst

Dat we droomden was niets anders dan een illusie

De trein van bestemming kwam op het spoor van de tijd

En het bracht je op andere paden

Mij ​​hier achterlatend in het eenzaamheidsstation

En in dit komen en gaan van mijn heimwee

Ik ben het adres van geluk kwijt

Ik was een gevangene van de herinnering