Luas De Suburbio - Leila Pinheiro

Nos sonhos do ilhéu

Onde acaba o mar e começa o chão do céu

Toda tristeza é coisa vã

E não vai durar

Pois morrer no mar é regressar à mãe

Quando meu barco naufragou

Fui ao paraísomas o que eu preciso lá não tinha não

E então eu peguei do remoe pedi ao demo uma explicação.Ele me fez jurar um

segredo eterno: me contou que o inferno é a recordação

De um vulcão feito de Vesúvio

Luas de subúrbios explodiram com gladíolos no portão

Num vão de escada um pobre velho

Com um realejo

Me soprou um beijo na palma da mão

Mas quando olhei pro demônio

Seu jeito tristonho me fez compreender

Eu li nos olhos dele: esse é você…

In de dromen van het eilandje

Waar de zee eindigt en de luchtbodem begint

Alle verdriet is tevergeefs

En het zal niet duren

Want sterven op zee is terugkeren naar je moeder

Toen mijn boot zonk

Ik ging naar paraísoma's wat ik nodig had was er niet

En toen haalde ik het uit de remo en vroeg de demo om uitleg. Hij liet me zweren dat

eeuwig geheim: hij vertelde me dat de hel de herinnering is

Van een vulkaan gemaakt van de Vesuvius

 Manen in de voorsteden explodeerden met gladiolen bij de poort

In een trappenhuis een arme oude man

Met een royalty

Blaas me een kus op de palm van mijn hand

Maar toen ik naar de duivel keek

Je droevige manier deed me begrijpen

Ik lees in zijn ogen: dit ben jij...