Exasperada - Leila Pinheiro

Teu vestido pretoquer enverdecer

Teu cabelo presoquer estremecer

Ao cair da tardepro olhar dos homens

E então resplandecer, dançar…

Tua boca tristete quer frutificar

Quer se intumescer

Nos sumos da paixão, morder, aí beijara boca da ilusão

Teu carinho em garradeseja se abrir

Como rosas tontasde exasperação

Num jardim secretopro olhar de um homeme rejuvenescer, tocar… Tua dor no

ventrequer ser diferenteda que no passadote lançou ao chãochorando ao veros

dentes mortais da solidão

As dores que hávão se transformar

Em tudo que dói porque quer

E a mais lancinante de todas as dores em teu revivernascerá sem nome

Pra crescer enormee se chamar prazer

Je zwarte jurk wil groen worden

Je vastzittende haar wil huiveren

'S Middags, in de ogen van mannen

En dan schitteren, dansen...

Je droevige mond wil vrucht dragen

Wil je opzwellen?

In de sappen van passie, bijt en kus dan de mond van illusie

Je genegenheid in garde wil zich openstellen

Als duizelingwekkende rozen van ergernis

In een geheime tuin, voor de blik van een man om me te verjongen, raak me aan... Jouw pijn in de

baarmoeder wil anders zijn dan degene die haar in het verleden huilend in de waarheid op de grond gooide

dodelijke tanden van eenzaamheid

De pijnen die zullen veranderen

In alles wat pijn doet omdat je wilt

En de meest ondraaglijke pijn bij je wedergeboorte wordt geboren zonder naam

Om enorm te worden en plezier genoemd te worden