Ingen vind kan blåsa omkull oss nu - Lasse Lindh

Ingen vind kan blsa omkull oss nu ohooh

Dom kan kalla oss fula men aldrig fare gr Och vi gare hjrta mot hjrta mot solnedgngen som vi (ohooh)

Har byggt med papper och med lim, och den hare vrlden kan ingen ta ifrn oss

Jag vet en pojke som are s blek, att han gare ont att titta p Mager, kantig med hjda axlar och randig trja

Och hare som inte sett sin gamla rttfrg p tusen are

Och han har en flicka, rultig och glad och s kare att hon nstan spricker

Och hon skriker — Du are det staste som finns

Och jag, jag lskar att du nstan ramlar omkull av minsta vindpust

Men ingen vind kan blsa omkull oss nu, (oohoh)

Dom kan kalla oss fula men aldrig fare gr Och vi gare hjrta mot hjrta mot solnedgngen som vi (ohooh)

Har byggt med papper och med lim, och den hare vrlden kan ingen ta ifrn oss

Jag vet en flicka som are s lng, att hon kan rra vid stjrnorna

Men nd gare med krkt rygg och knner sig minst av alla

Fare hon kallas flaggstng och grter p platser s tysta och trnga

Men ingen ser vad jag ser,

Hon are vacker som en ngel dare hon dansar I sitt rum

Till snger om brustna hjrtan och drmmar gjorda av glas

Oh, stnos din krlek kan dom aldrig plocka ner

Men ingen vind kan blsa omkull oss nu, (oohoh)

Dom kan kalla oss fula men aldrig fare gr!

Och vi gare hjrta mot hjrta mot solnedgngen som vi (ohooh)

Har byggt med papper och med lim, och den hare vrlden kan ingen ta ifrn oss

Geen wind kan ons nu omver blazen ohoh

Ze kunnen ons lelijk noemen, maar gaan nooit gevaar En we gaan van hart tot hart naar de zonsondergang terwijl we (ohoh)

Heeft gebouwd met papier en met lijm, en niemand kan die wereld van ons afpakken

Ik ken een jongen die zo bleek is dat hij pijn doet als hij er mager uitziet, hoekig met hoge schouders en een gestreept shirt

En haas die zijn oude recht in duizend jaar niet heeft gezien

En hij heeft een meisje, grappig en gelukkig en zeker dat ze bijna barst

En ze roept - Je bent het coolste wat er is

En ik, ik vind het geweldig dat je bijna omvalt bij het minste briesje

Maar geen wind kan ons nu omblazen, (ooohoh)

Ze kunnen ons lelijk noemen, maar gaan nooit gevaar En we gaan van hart tot hart naar de zonsondergang terwijl we (ohoh)

Heeft gebouwd met papier en met lijm, en niemand kan die wereld van ons afpakken

Ik ken een meisje dat zo groot is dat ze de sterren kan aanraken

Maar gare met gebogen rug en voelt het minst van allemaal

Fare noemde ze vlaggenmasten en huilde op plaatsen zo stil en druk

Maar niemand ziet wat ik zie,

Ze is zo mooi als een engel als ze danst in haar kamer

Naar liedjes over gebroken harten en dromen van glas

Oh, het is jouw liefde die ze nooit kunnen oppakken

Maar geen wind kan ons nu omblazen, (ooohoh)

Ze kunnen ons lelijk noemen, maar gaan nooit!

En we staren van hart tot hart naar de zonsondergang terwijl we (ohoh)

Heeft gebouwd met papier en met lijm, en niemand kan die wereld van ons afpakken