Alba - Lándevir

Hoy he vuelto de entre mis sueños

Y me he dado cuenta por fin

Que después de muerto aún siento

Ganas de morirme por ti.

Mis ojos buscando una Imagen

Y espejos que se rien de mi,

Pues nada escuentro desde este márgen

Tan lejos y tan cerca del fin.

Paso los días sin poder

Ver junto a ti el amanecer

Pues los barrotes de mi cárcel

Son rayos de sol.

Y el horizonte quedará

Como el eterno divisor

de cielo y tierra, noche y día

Y nuestro amor…

Cuando no te encuentro creo ver luces que me ciegan

y me provocan la tristeza y la desolación

Pero al alba llegarála calma,

dentro de tus sueños quiero despertar.

Cuando veo tu cara pienso en mañana y la tristeza se marcha lejos,

Sólo túme haces renacer

Y es que al alba llegarála calma,

Dentro de tus sueños quiero despertar.

Vago por calles negras y pueblos

Como nube negra sin ti

Nada podréhacer si despierto,

Pues todo lo que quiero es huír.

Salto por cañadas y cerros

como sombra triste de mi

Dejo atrás los duros recuerdos

Y sólo se me ocurre dormir.

Cuando no te encuentro creo ver luces que me ciegan

y me provocan la tristeza y la desolación

Pero al alba llegarála calma,

dentro de tus sueños quiero despertar.

Cuando veo tu cara pienso en mañana y la tristeza se marcha lejos,

Sólo túme haces renacer

Y es que al alba llegarála calma,

Dentro de tus sueños quiero despertar.

Vandaag ben ik teruggekomen uit mijn dromen

En ik heb me eindelijk gerealiseerd

Dat ik na de dood nog steeds voel

Ik wil voor je sterven.

Mijn ogen op zoek naar een afbeelding

En spiegels die me uitlachen

Nou, ik vind niets uit deze marge

Zo ver en zo dicht bij het einde.

Ik breng de dagen door zonder stroom

Zie de zonsopgang met jou

Nou, de tralies van mijn gevangenis

Het zijn zonnestralen.

En de horizon zal blijven

Zoals de eeuwige verdeler

van hemel en aarde, dag en nacht

En onze liefde...

Als ik je niet vind, denk ik dat ik lichten zie die me verblinden

en ze veroorzaken me verdriet en verlatenheid

Maar bij het ochtendgloren zal de rust komen,

In je dromen wil ik wakker worden.

Als ik je gezicht zie, denk ik aan morgen en het verdriet verdwijnt,

Alleen jij maakt me herboren

En het is dat de rust zal komen bij het ochtendgloren,

In je dromen wil ik wakker worden.

Ik dwaal door zwarte straten en steden

Als een zwarte wolk zonder jou

Ik kan niets doen als ik wakker word,

Het enige wat ik wil is wegrennen.

Spring door ravijnen en heuvels

als een trieste schaduw van mij

Ik laat de harde herinneringen achter

En ik kan alleen maar aan slapen denken.

Als ik je niet vind, denk ik dat ik lichten zie die me verblinden

en ze veroorzaken me verdriet en verlatenheid

Maar bij het ochtendgloren zal de rust komen,

In je dromen wil ik wakker worden.

Als ik je gezicht zie, denk ik aan morgen en het verdriet verdwijnt,

Alleen jij maakt me herboren

En het is dat de rust zal komen bij het ochtendgloren,

In je dromen wil ik wakker worden.